اخبار ویژه

آمریکا در منطقه هزینه کرد اما سناریوی ایران پیش رفت (خبر ویژه)
«سرنوشت کشورهایی که مورد قهر و بی‌مهری آمریکا قرار می‌گیرند غمبار است، اما ایران توانست به رغم مخالفت‌های آمریکا نفوذ خود را در منطقه توسعه دهد.»
وبسایت صدای روسیه با انتشار این تحلیل خاطرنشان کرد: وقتی مناسبات ایران و آمریکا قطع شد، همه در سراسر دنیا تصور می‌کردند آمریکا هر کاری خواهد کرد تا دشمن خود را خاک کند.
نویسنده سپس به اشغال عراق و افغانستان از سوی آمریکا می‌پردازد و می‌نویسد: آمریکا وارد کارگِل در افغانستان شد و حالا افغان‌ها نه از ایران که از آمریکا و اروپا بدشان می‌آید. این در حالی است که ایران بدون اینکه زحمتی به خود بدهد مناطق نفوذ سنتی خود را در غرب افغانستان به دست آورد. تمام اینها را می‌توان اشتباهی تاسف‌بار قلمداد کرد. سناریوی مشابهی در عراق پیش آمد. شاه محمود، صاحب کرسی شرق‌شناسی در مدرسه عالی روابط بین‌الملل مسکو می‌گوید بعد از اینکه آمریکا حکومت صدام حسین را با موفقیت برانداخت حکومت شیعه طرفدار ایران سر کار آمد. سیاستمدار سرشناس عراقی ایاد علاوی، به عنوان نامزد «آمریکایی» انتخابات ریاست جمهوری، می‌گوید آمریکایی‌ها عراق را تسلیم ایران کردند.
نویسنده با اشاره به موضع دولت وقت آمریکا در محور شرارت خواندن ایران یادآور شد: وقتی مناسبات به تیرگی گرائید، نفوذ ایران آنقدر بالا بود که آمریکایی‌ها نتوانستند با سلیمانی در جریان دیدارش در منطقه سبز در بغداد برخورد کنند. احتمالا دست تهران در کار بود که وقتی رهبری عراق خواستار خروج نیروهای آمریکایی از عراق شد. امروز همین اتفاق در افغانستان می‌افتد.
صدای روسیه در پایان می‌نویسد: چنین به نظر می‌رسد که تهران به نظامیان آمریکا نیاز ندارد. جمهوری اسلامی با توجه به قراردادهای دوستی راهبردی با افغانستان و عراق، مانند گذشته که این کار را در عراق کرد، از تصمیم افغانستان، در مخالفت با امضای قرارداد امنیتی دوجانبه با آمریکا حمایت می‌کند. معنای این کار خروج کامل نیروهای ائتلاف طبق سناریوی ایرانی است.

روایت روزنامه اصلاح‌طلب از سردرگمی در گردنه یارانه‌ها(خبر ویژه)
چقدر یارانه بدهیم (جهانگیری)، پول نقد نمی‌دهیم (وزیر اقتصاد)، نگران یارانه‌ها نباشید (رئیس‌جمهور)، به دهک‌های بالا نمی‌دهیم (سخنگوی دولت)، اظهارات متنوع مقامات دولتی درباره حذف یارانه‌ها مردم را قانع نمی‌کند و موجب سردرگمی می‌شود.
این تحلیل را روزنامه اصلاح‌طلب اعتماد در تیتر اول خود تحت عنوان «سردرگمی مردم در گردنه یارانه‌ها» مطرح کرد و نوشت: در روزهای آخر هفته سپری شده روحانی رئیس‌جمهور ایران، جهانگیری معاون اول او، طیب‌نیا وزیر اقتصاد و نوبخت معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور درباره یارانه‌ها صحبت کردند. رئیس‌جمهور در اوج سخنرانی‌اش تأکید کرد، هیچ نیازمندی نباید نگران قطع یارانه‌اش باشد و با ظرافت گفت: آنها که احساس نیاز می‌کنند فرم‌های جدید یارانه‌ای را پر کنند. معنای این حرف رئیس دولت یازدهم واضح‌تر از آن است که مردم نگویند دولت قصد دارد به مرور یارانه نقدی را از دستور کار خارج کند و فعلا از گروه‌های پردرآمد شروع کرده است. اسحاق جهانگیری نیز در یک نوشته فیس‌بوکی این خواسته تعجب‌انگیز که مبانی استدلال نظری خود را برای حذف یارانه پردرآمدها در یک یا دو سطر بنویسید، سقف درآمدی مورد نظر خویش برای حذف یارانه را بیان کرد. آنهایی که درآمد ماهانه‌ای بین یک تا 2/5 میلیون تومان دارند در تیررس آرزوهای معاون اول قرار دارند. یک نگاه به درآمد- هزینه خانوارهای شهری در سال 1391 که از طرف بانک مرکزی در همین روزهای اخیر منتشر شد- نشان می‌دهد هیچ خانواده‌ای نیست که کمتر از یک میلیون تومان هزینه ماهانه داشته باشد.
این روزنامه می‌افزاید: مسئولان ارشد دولت همه نقشه‌های طراحی شده دولت را بازگو نمی‌کنند و همانند شطرنج‌بازان با حرکت دادن یک مهره در عرصه یارانه منتظر واکنش شهروندان، نخبگان، فعالان اقتصادی و به‌ویژه منتقدان باقی می‌مانند. «می‌خواهند همین پول کم که به هر حال برای تهیدستان عددی است را نیز ندهند.» این حرفی است که بسیاری از تهیدستان بر زبان می‌آورند. برخی نخبگان نیز می‌گویند، دولت باید «حق» همه را از فروش ثروت ملی به میزان معین پرداخت کند و اجازه دهد که هرکس خواست با پول یارانه خود نیکوکاری کند و این یک خواست منطقی به نظر می‌رسد. حرف این چهار نفر که البته حرف بقیه اعضای کابینه نیز هست در حوزه یارانه‌ها این است: «نگیرید». دولت قصد دارد با بمباران تبلیغاتی و تحریک حس هیجان‌آلودگی مردانی که درآمد آنها از متوسط درآمد جامعه بالاتر است آنها را متقاعد کند که یارانه نگیرند.
اعتماد خاطرنشان کرد: البته سقف افرادی که برای حذف از صف یارانه در نظر گرفته شده‌اند برای مردم مشخص نیست. دو میلیون خانوار، پنج میلیون خانوار؟
 در پایان این گزارش آمده است: اینکه دولت مدام می‌گوید پرداخت این میزان یارانه نقدی به همه مردم هدر دادن ثروت ملی است، علاوه بر اینکه موجب ناراحتی شهروندان می‌شود که نکند به اشتباه نام آنها حذف شود، این پرسش را پیش می‌آورد که اگر این پول پرداخت نشود از کجا معلوم با کارآمدی در بهترین محل خرج خواهد شد. شهروندان از اینکه نمی‌دانند دولت یازدهم کدام نقشه و برنامه برای افزایش توأمان قیمت حامل‌های انرژی و حذف شماری از یارانه‌بگیران را دارد، در نگرانی به سر می‌برند. دولت آیا می‌تواند علاوه بر اینکه در نهایت این مقوله را به نقطه امن برساند، راه متقاعد کردن مردم را نیز آموخته باشد.

جلب توجه حتی با خبر خودکشی (خبر ویژه)
طنزنویس فراری نشریات زنجیره‌ای در صفحه فیس‌بوک خود نوشت خودکشی می‌کند اما مدتی بعد متن نوشته شده را حذف کرد.
شبکه بالاترین که این خبر را منتشر کرده می‌نویسد: «ابراهیم-ن» ادعای خودکشی را برای جلب توجه مطرح کرده است.
این شبکه با انتشار تصویر صفحه حذف شده می‌نویسد: اسکرین شات از استاتوس دیلیت شده! این ابرام  هر چند صباحی تو فیسبوکش یک چیز جلب توجه‌کننده مینویسه که جلب توجه کنه آخرین موردش هم این بود که نوشت 500 میل دیازپام خورده به قصد خودکشی! بعد 1 ساعت  هم طبق روال قبلی، استاتوس جلب توجه‌کننده را دیلیت کرد! ابرام‌جان این ترفندها قدیمی و تکراری شده جانم! طرحی نو درانداز! بعضی‌ها نیازمند توجه هستند اگر بهشون توجه نشه و اسمشون سر زبونها نباشه انگار که می‌میرند!!
این طنزنویس به دنبال بروز برخی سوءتفاهمات و تصور اینکه استراتژیست شده! در روزگار زوال فتنه سبز، خواستار اتخاذ استراتژی اسب تروا در راهپیمایی 22 بهمن 88 برای مصادره این راهپیمایی شد و از آن تاریخ به اسباب مضحکه محافل سبز و اپوزیسیون تبدیل گردید که از این ماجرا به عنوان ماجرای درازگوش تروا یاد می‌کردند. پس از این ماجرا، ابراهیم - ن اعلام کرد دچار افسردگی و آشفتگی مزاجی شده است.
بسیاری از همکاران نشریات شبه اصلاح‌طلب  که پس از یک دوره تندروی از کشور گریختند، از اینکه مورد اعتنای مخاطبان در فضای مجازی نیستند، شکایت دارند و به همین دلیل روش‌های نبوغ‌آمیزی چون خبر خودکشی و... را کشف می‌کنند!

مرتضی حاجی: تحصن مجلس ششم درست نبود (خبر ویژه)
وزیر تعاون و آموزش و پرورش در دولت اصلاحات،  تحصن در مجلس ششم را از مصادیق  تندروی توصیف کرد.
مرتضی حاجی در مصاحبه با ایرنا گفت ‌«اصلاح‌طلبی در ذات خودش اعتدال دارد و ذاتا با تندروی مخالف است». خبرنگار در واکنش به این اظهار می‌پرسد «شما می‌گویید که تندروی در ذات اصلاح‌طلبی نیست پس کاری مثل تحصن در مجلس ششم را چطور ارزیابی می‌کنید؟»  و حاجی پاسخ می‌دهد: من تحصن را درست نمی‌دانستم و  با آن موافق نبودم.
حاجی البته توضیح نداد که چرا این موضع در قبال رفتار ضد انقلابی افراطیون را با 10 سال تأخیر اتخاذ می‌کند. غیر از نمایندگان مجلس، شماری از وزرا و معاونین دولت اصلاحات نیز تهدید به استعفا و خروج از حاکمیت کرده بودند.
وی همچنین درباره فعالیت‌های بنیاد باران (وابسته به خاتمی) و امید ایرانیان (وابسته به عارف) می‌گوید: همان‌طور که انتظار تداوم فعالیت‌های سیاسی آقای خاتمی از طریق بنیاد باران تلقی اشتباهی بود، بنیاد امید ایرانیان هم بنای همین رویه را دارد.
«حاجی» با بیان اینکه عضو هر دو بنیاد است، می‌گوید: بنیاد امید قطعا نباید فعالیتی به مثابه یک حزب داشته باشد، اما در عین حال یک مرکز مطالعاتی میدان بازی برای تحقیق و مطالعه دارد و می‌تواند در حوزه سیاسی هم مطالعه کند و هم گزارش بدهد و یا مثلا راه‌حل‌هایی را که برای حل بعضی از مسایل کشور می‌شناسد در اختیار نامزدها قرار دهد و یا انتشار عمومی کند. این کار فعالیت سیاسی نیست. فعالیت‌های آموزشی و امور خیریه و نظایر آن است.
برخلاف این اظهارنظر، محمدرضا عارف پس از انصراف  توام با دلخوری از انتخابات ریاست‌جمهوری، عمده فعالیت‌های سیاسی و انتخاباتی خود را در بنیاد امید ایرانیان متمرکز کرده است.
مرتضی حاجی در ادامه در پاسخ این سوال که آیا فکر می‌کنید در انتخابات آتی اتحاد اصلاح‌طلبان و جریان اعتدالی ادامه ‌یابد؟ می‌گوید: فکر می‌کنم اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها به دلیل قرابت زیادی که دارند، می‌توانند در انتخابات موضع مشترکی داشته باشند. با هم بودن این دو جریان به سود کشور است و تفکیک آنها شانس موفقیت آنها را کاهش می‌دهد.
وی درباره ناطق نوری نیز گفت: آقای ناطق نوری شخصیت برجسته و ارزشمندی است، مدیر، مدبر و دارای سعه ‌صدر و خوش‌رفتار و در عین حال تصمیم‌گیر است و می‌تواند نقطه اتصال مناسبی باشد و فکر کنم اگر بیاید به ایشان خوشامد گفته می‌شود.

منطقه آزاد یعنی همین! (خبر ویژه)
مشاور رئیس جمهور و دبیر هماهنگی مناطق آزاد از احتمال لغو ممنوعیت عبور خودروها از مناطق آزاد به سرزمین اصلی خبر داد.
به گزارش مهر، اکبر ترکان ضمن سخنانی در قشم و درباره رفع ممنوعیت عبور موقت خودروهای پلاک منطقه آزاد قشم به سرزمین اصلی گفت: گرچه گمرک ایران به خاطر سوء استفاده برخی از افراد از این قانون، هنوز بر ادامه ممنوعیت عبور موقت این نوع خودروها اصرار دارد، اما باید درباره این موضوع بحث نموده و در رفع این مشکل تلاش کنیم و همچنین ایشان معتقدند این ممنوعیت رفع خواهد شد.
یادآور می‌شود این ممنوعیت به خاطر جلوگیری از واردات بی‌رویه خودروهای خارجی و از جمله خودروهای لوکس اتخاذ شده و لغو آن تحت عناوینی نظیر موقت، در حقیقت رونق دادن به واردات بی‌رویه خودرو خواهد بود.
در حالی که کشور در شرایط تحریمی مالی و بانکی قرار دارد و لزوم ساماندهی واردات ضروری‌تر از همیشه به نظر می‌رسد، هزینه واردات خودرو طی 11 ماه گذشته به میزان یک میلیارد و 280 میلیون دلار بوده است.
ترکان اخیراً در اظهارنظر دیگری، از آزاد شدن هتل‌ها در مناطق آزاد- در پوشش حمایت از رقابت- خبر داده بود که معنای آن دامن زدن به تورم بیشتر است.
برخی اعضای کابینه گرایش مشابهی به آزادسازی قیمت‌ها دارند که البته مخالفان جدی در میان دیگر اعضای کابینه دارد. طیف کارگزاران کابینه از جمله کسانی هستند که به شیوه‌های اقتصاد لیبرالی در حوزه آزادسازی قیمت‌ها و رفع ممنوعیت‌های وارداتی قائلند.

بازی نخ‌نمای پلیس خوب و بد میان کنگره و دولت آمریکا(خبر ویژه)
سناتور رابرت منندز از اینکه نقش «پلیس بد» آمریکا را در برابر ایران ایفا می‌کند، خوشحال است.
رویترز نوشت: رئیس دموکرات کمیته روابط خارجی آمریکا که از نفوذ زیادی برخوردار است، با تلاش‌هایش برای به رأی گذاشتن طرح اعمال تحریم‌های مضاعف علیه ایران و موضع سرسختانه در قبال ایران، کار خودش را در مذاکرات کرده است.
همتایان منندز در کنگره اجازه می‌دهند مذاکره کنندگان دولت اوباما نقش «پلیس خوب» را ایفا کنند و به ایران یادآوری کنند در صورتی که مذاکرات به خوبی پیش نرود، کنگره آماده است تحریم‌های بیشتری را علیه این کشور اعمال کند.
منندز در گفت‌وگو با رویترز تصریح کرد: فکر می‌کنم که ما نیروی مثبتی در رساندن ایران به مرحله کنونی بودیم و دولت هم کار خود را خوب انجام داد.
این سناتور دموکرات از ایالت نیوجرسی ادامه داد: ما یک هدف نهایی مشترک داریم اما در تاکتیک‌ها متفاوت عمل می‌کنیم.

به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، در ایام صدمین روز آغاز به کار دولت یازدهم، رئیس جمهور از آماده شدن و انتشار متن پیش نویس منشور حقوق شهروندی خبر داد و از همگان درخواست کرد تا نظرات، انتقادات و پیشنهادات خود را نسبت به این متن پیش نویس ارائه کنند تا نواقص و کم و کاست آن رفع شود.

می توان نقطه شروع ایده اولیه تدوین منشور حقوق شهروندی را در جملاتی یافت که رئیس جمهور فعلی در آخرین مناظره انتخاباتی کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری در پاسخ به رقیب دیگرش یعنی محمد باقر قالیباف به زبان آورد. جمله " من سرهنگ نیستم، حقوقدانم" در واقع بُعد و رویکرد حقوقی و قانون گرایی روحانی را پر رنگ کرد و نوعی انتظار برای رای دهندگانش به وجود آورده که قرار است طرحی نو درانداخته شود از این رو منشور حقوق شهروندی را می توان پاسخی به این انتظارات دانست.

ابتدا این نکته را باید متذکر شد که در تفاوت منشور و لایحه قانونی گفته شده، ماهیت منشور که جنبه اعلامی دارد با لایحه قانونی که جنبه الزامی دارد، بسیار متفاوت است. منشورها ضمانت اجراء ندارند و در پی فرهنگ سازی و ایجاد بستر برای تصویب قانون اند. با توجه به فرآیند طولانی تصویب قانون، قانون گذار خواسته که با تدوین چنین منشوری تجربه های لازم برای تدوین لایحه و در عین حال فضای لازم برای اجراء چنین قانونی فراهم شود. پس اولین نکته در مورد منشور حقوق شهروندی این مطلب است که این منشور ضمانت اجرای خاصی ندارد و بیشتر شبیه نوعی تمرین وضع قوانین است.

متن پیش نویس غیر رسمی منشور حقوق شهروندی در آغاز با آیاتی از کلام الله مجید و روایاتی از معصومین (ع) و بیانات ارزشمند حضرت امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری ( مد ظلله العالی ) آغاز می شود و در واقع بخش مستحکم این منشور را نیز تشکیل می دهد ولی به محض ورود به بدنه این منشور مخاطب با برخی از ایرادات و حتی تناقضاتی روبرو می شویم.

در ماده 1 از قواعد منشور حقوق شهروندی می خوانیم " کلیه اتباع ایران صرف نظر از جنسیت، قومیت، ثروت، طبقه اجتماعی، نژاد و یا امثال آن از حقوق شهروندی و تضمینات پیش بینی شده در قوانین برخوردار می باشند" همانطور که پیداست در این ماده از واژه " کلیه اتباع ایران " استفاده شده و مفاد این منشور در مورد آنها مصداق پیدا می کند، به این معنا که حقوق شهروندی و تضمینات پیش بینی شده را فقط برای اتباع ایران می پذیرد در صورتی که در اصل 20 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برای طرح این منظور از واژه " همه افراد ملت" استفاده شده که به مراتب گسترده تر و از دایره شمول بیشتری برخوردار است که حتی در سایه سار آن بسیاری از افراد غیر تبعه ایران مثل افغان ها نیز در کشور به راحتی تحصیل، زندگی و کار می کنند و در صورتی که منع قانونی و مشکلی از بابت روادید نداشته باشند هیچ فرد و نهادی برای آنها مشکلی ایجاد نمی کند از این رو قانون اساسی ایران که در سال‌های نخست پیروزی انقلاب طراحی شده بود بسیار پیشرفته شده از منشور حقوق شهروندی است.

در فصل دوم منشور حقوق شهروندی وضعیت از پیچیدگی بیشتری برخوردار می شود و مخاطب با اصطلاحات و مفاهیم بسیار کلی و انتزاعی همچون بهره مندی شهروندان از " حق حیات"، " حق زندگی شایسته" و " زندگی شاد" مواجه می شود که تعریف و چهارچوبی از آنها ارائه نشده و خواننده نمی تواند از آنها معنایی درست و مورد نظر را استخراج کند و جای کار بسیار دارد. مسئله پیچیده تر که متناقض نما می نمایاند این است در بند حق بهره مندی از "زندگی شایسته" از لزوم فراهم کردن نیازهای اولیه ای همچون خوراک، پوشاک و مسکن صحبت شده ولی نکته قابل ذکر این است که رئیس جمهور در زمان ارائه گزارش صد روزه نقدهای فراوانی بر پروژه مسکن مهر وارد کرد در صورتی که این پروژه بسیاری از افراد را که رویای خانه دار شدن را حتی در خواب نیز نمی دیدند خانه دار کرد. از این رو حق برخورداری از نیاز اولیه و ضروری همچون مسکن و نقد پروژه ای که قشر ضعیف جامعه را صاحب خانه کرد اندکی متناقض به نظر می رسد.

ایرادی مشابه ای در ماده " آزادی اندیشه، بیان و مطبوعات نیز به چشم می خورد. یکی از بندهای این ماده می خوانیم " شهروندان از حق آزادی اندیشه و بیان برخوردارند. این حق شامل آزادی ابراز، ترویج و انتشار اندیشه ها و عقاید به صورت شفاهی، کتبی، الکترونیکی یا به هر وسیله دیگر به انتخاب خود شهروند با رعایت قانون می باشند"، جمله با رعایت قانون نشانگر این امر است که ما در قانون اساسی کشور قواعدی در مورد آزادی بیان و اندیشه و انتشار آنها داریم که در منشور حقوق شهروندی تاکید بر رعایت آنها شده است. حال این پرسش پیش می آید که با وجود قواعدی پیرامون این آزادی ها در قانون اساسی چه جای برای تکرار آنها در پیش نویش منشور حقوق شهروندی باقی می ماند؟ و آیا این چیزی به جز تکرار اصل 23 قانون اساسی نیست که طبق آن تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ کس را نمی توان صرف داشتن عقیده ای مورد تعرض و مواخذه قرار داد و یا بند مربوط به اینکه روزنامه نگاران و رسانه ها نباید در جمع آوری و انتشار اطلاعات و مطالب خود با تهدید و مجازات مواجه شوند از منشور حقوق شهروندی در واقع رونوشتی از اصل 24 قانون اساسی است که طبق آن " نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشند. و یا در حوزه آموزش و تعلیم، بند " حق تمامی شهروندان ایرانی است که از امکانات آموزش و پرورش رایگان تا پایان متوسطه و نیز وسایل و امکانات تحصیلات عالی بهرمند گردند در واقع تکرار اصل 30 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است که طبق آن دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد. همچنین بند " اصل، برائت است و هیچ کس از نظر قانون مجرم شناخته نمی شود، مگر این که جرم او در دادگاه صالح ثابت شود" رونوشت اصل 37 قانون اساسی است.

اساساً در منشور حقوق شهروندی اتفاق جدید نیفتاده بلکه برخی از بندهای قانون اساسی کشور تکرار و مرور شده است از این رو نیازی به طراحی این منشور دیده نمی شد چرا که این موارد به شکلی مبسوط و جامع تر در قانون اساسی کشور که از ضمانت اجرایی نیز بهرمند است و عدم رعایت آن خلاف قانون و مستوجب پیگرد قضائی است، گنجانده شده و تنها مسئله که دولت ها باید نسبت به آن کمر همت ببندند اجرای بهینه این قوانین و نه صرفاً رونویسی مجدد آنهاست.

نکته قابل ذکر دیگر این است که در منشور حقوق شهروندی کفه سنگین ترازو بر مسائل فرهنگی و اجتماعی و سیاسی است و تا حدودی از مسائل اقتصادی غفلت شده در صورتی که اگر مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم رفع و رجوع شود بسیاری از مشکلات فرهنگی و اجتماعی نیز رخت خواهند بست از این رو نمی توان مسائل اقتصادی و مشکلات مربوط به معاش مردم را در منشوری که به نام شهروندان تهیه شده است کم رنگ نشان داد چرا که برخورداری از امکانات و قدرت خرید مناسب از جمله لوازم بدیهی برای یک شهروند است و در همین راستا و با تامین این نیازهای اولیه یک شهروند می تواند خود را شکوفا کند و به فعالیت های قانونی فرهنگی و اجتماعی بپردازد.

این مجموعه مسائل باعث شده تا منشور حقوق شهروندی همچون یک حرکت تبلیغاتی بنمایاند تا یک سند حقوقی. از این رو نکته ضروری برای دولت یازدهم ابتدا روشن کردن این است که هدف و نیت از ارائه و تدوین این منشور چه بوده و چه ضرورتی برای طراحی آن اندیشیده شده. البته اینکه دولت به افکار عمومی فرصت داده تا بر روی این منشور بیندیشند و نقطه نظرات خود را پیرامون آن ارائه کنند حرکت درخور ستایشی است ولی ابتدا باید تدوین کنندگان منشور مذکور پرسش های ماهوی منشور حقوق شهروندی را که همانا به دلایل و ضرورت های تدوین این منشور باز می گردد پاسخ قانع کننده دهند چرا که مفاد موجود در این منشور رونوشتی از حقوق شهروندی موجود در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است و مطمئناً صرف بازخوانی و مرور و تاکید بر بعضی از از اصول قانون اساسی نمی تواند دلیل قانع کننده ای برای تدوین و انتشار عمومی این سند باشد چرا که همه اصول مندرج در قانون اساسی لازم الاجرا و در عین حال مترقی هستند و نه صرفاً برخی از آنها.

منبع: سراج 24

سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران به منظور تکمیل کادر عملیاتی خود در سطح شهر تهران از میان افراد واجد شرایط، از طریق آزمون های ورزشی، علمی(معارف اسلامی ـ ادبیات و زبان فارسی ـ انگلیسی ـ آتش نشان داوطلب(مراجعه به سایت سازمان) و هوش و شخصیت)، معاینات جسمانی و مصاحبه تخصصی طی مراحل گزینش، تعداد 300 نفر نیروی آتش نشان " مرد " با مقطع تحصیلی فوق دیپلم، براساس شرایط ذیل استخدام مینماید.

"پذیرفته شدگان نهایی پس از طی دوره آموزش ویژه آتش نشانی که شامل: امداد و نجات بطور آزمایشی استخدام و پس گذراندن دوره آزمایشی در صورت رضایت از عملکرد آنها به استخدام رسمی سازمان در می آیند"

الف) شرایط عمومی:

1. تابعیت و اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی ایران و متدین به یکی از ادیان رسمی کشور.
2. دارا بودن مدرک فوق دیپلم در رشته های: "آتش نشانی با گرایشهای ذیربط: حفاظت و بهداشت کار، ایمنی و حفاظت و ایمنی تصرفات شهری، اطفاء حریق شهری، امداد و نجات شهری، مدیریت عملیات آتش نشانی، ایمنی صنعتی، پیشگیری و ایمنی از حریق، ایمنی ساختمانهای بلند، امداد و نجات و سوانح، کاردانی و مهندسی رشته عمران و کلیه گرایش های آن، مهندسی صنایع، کاردانی و مهندسی رشته های برق(با کلیه گرایشها)، مکانیک(با کلیه گرایشها)، تاسیسات، سیالات و حرارت، معماری ساختمان، ارتباطات و مخابرات، فیزیک، شیمی، مکانیک، خاک، ژئوفیزیک، متالوژی، طراحی وسایل و قطعات فنی، رایانه کلیه گرایشها، مترجمی زبان انگلیسی، برنامه ریزی شهری، تربیت بدنی، H-S-E، مدیریت در مهندسی سوانح، کاردان فنی مکانیک، کاردان فنی برق، کاردان فنی شیمی، کاردان ایمنی صنعتی، کاردانی شیمی پدافند جنگهای ش.م.ه، کاردانی شیمی کاربردی، کاردانی معماری و مدیریت بحران"
3. عدم اشتهار به فساد اخلاقی و نداشتن پیشینه کیفری(سوء سابقه) برابر گواهی مراجع ذیصلاح.
4. دارا بودن حداقل سن 18 سال و حداکثر 25 سال(متولدین سالهای74-67)
5. دارا بودن کارت پایان خدمت یا معافیت نظام وظیفه عمومی به استثناء معافیت پزشکی.
6. برخورداری از سلامت کامل روانی و آمادگی جسمانی و عدم اعتیاد به مواد مخدر برابر گواهی پزشک معتمد سازمان.(مرکز معاینات نیروی انتظامی)

1. دارا بودن حداقل 170 سانتیمتر قد.
2. دارا بودن حداقل پنج سال سابقه سکونت دائم در مناطق 22 گانه تهران بزرگ.(پنج سال آخر سکونت تا کنون)
3. فرزندان شهداء، مفقودین، جانبازان از کار افتاده کلی، پرسنل قراردادی شهرداری تهران و دارندگان مدال طلای مسابقات جهانی در شرایط مساوی، از اولویت برخوردار می باشند.(با ارائه اصل معرفی نامه معتبر)
4. فرزندان کارکنان بازنشسته آتش نشانی تهران(حداکثر یک فرزند) در شرایط مساوی مشروط به کسب امتیاز لازم و متناسب با شرایط اختصاصی از اولویت برخوردار می باشند.

• آزمون ورزشی: حمل لوله آب رسانی(2x25)، انعطاف پذیری، بارفیکس، دو 9×4 مترسرعت و دو 540مترقدرت و درازنشست
• آزمون علمی: معارف اسلامی ـ ادبیات و زبان فارسی ـ انگلیسی ـ آتش نشان داوطلب ـ هوش و شخصیت(مقطع تحصیلی فوق دیپلم)

1. اصل شناسنامه عکسدار.
2. اصل آخرین مدرک تحصیلی.(فوق دیپلم و یا بالاتر)
3. اصل کارت پایان خدمت و یا معافیت غیر پزشکی.
4. اصل کارت ملی.
5. یک قطعه عکس تمام رخ 4×3 جدید.
6. همراه داشتن اصل و تصویر کارت یا معرفی نامه از بنیاد شهید و امور ایثارگران جهت فرزندان شاهد و ایثارگران.
7. همراه داشتن اصل و تصویر حکم کارگزینی پرسنل بازنشسته سازمان و کارکنان قراردادی شهرداری تهران.
8. همراه داشتن اصل معرفی نامه از وزارت ورزش و جوانان جهت قهرمانان ملی در کلیه رشته های ورزشی

1. مراحل آزمون به ترتیب ابتدا آزمون عملی(ورزشی) و سپس آزمون علمی و تست سلامتی جسمانی می باشد. داوطلبینی مجاز به حضور در مرحله دوم(حضور در آزمون علمی و دریافت کارت) می باشند که در مرحله اول(آزمون ورزشی) امتیاز لازم را کسب نموده باشند.
2. داوطلبین به هنگام مراجعه جهت انجام آزمون ورزشی میبایست اصل مدارک در بند " د " را به همراه داشته باشند.
3. کلیه هزینه های معاینات پزشکی بر عهده داوطلبین میباشد که در مرکز معاینات نیروی انتظامی توسط داوطلب می بایست پرداخت گردد.

به گزارش فارس، صحنه‌هایی هست که هیچ وقت از ذهن آدم پاک نمی‌شود، صحنه‌های جنگ از جمله از آن صحنه‌هاست که گاهی با یادآوری نام یک عملیات، خاطره‌ای فراموش نشدنی در ذهن تداعی می‌شود؛ یکی از خاطرات رزمندگان را که در کتاب «پل‌های خیبر» آمده است، می‌خوانیم:

در آن سوی منطقه، طرف جزیره مجنون عملیات «خیبر» شروع شده بود که قند را تو دل همه‌مان آب می‌کرد؛ پس ما باید از این سو به دشمن فشار می‌آوردیم تا بچه‌های آن طرف، از جزیره فتح شده حفاظت کنند. رفتیم به منطقه پاسگاه زید، شب درگیری شروع شد و ما تا صبح زیر آتش شدید خمپاره‌ها و توپ‌های عراق ماندیم. سرانجام دستور رسید به عقب برمی‌گردیم. به راه افتادیم. من و «علی تهوری» باهم حرکت می‌کردیم. رسیدیم به یک کانال که عمقش تقریبا 15 متر و عرضش 3 متر بود. ارتباط دو طرف کانال با یک تخته دراز و لرزان بود. آهسته و با دقت داشتیم از روی آن پل لرزان می‌گذشتیم که علی تهوری گفت: «آخ!» و دست روی شکمش گذاشت. از لای انگشتانش خون بیرون زد. به هر زحمت بود رسیدیم به آن طرف. از آن طرف، افاضل آمد از روی کانال رد شود که پرت شد پایین. دلم ریخت. ته کانال پر بود از مین و سیم خاردار، اما به خواست خدا افاضل چیزیش نشد. یکی از بچه‌ها نوک اسلحه افاضل را گرفت و او را بیرون کشید.

زیر بغل علی را گرفتم و دویدیم. رسیدیم به یک میدان مین که معبر داشت. ما از همان معبر به راه افتادیم. وسط‌های میدان مین، سخاوت را دیدم که گلوله‌ای به پایش خورده و روی زمین افتاده است. بلند شد و لنگ‌لنگان به راه افتاد. گفتم: «اسلحه‌ات را بده من تا برایت بیاورم» قبول نکرد و با روحیه خوب، همراه ما تا آمبولانس آمد.

علی و سخاوت سوار آمبولانس شدند و رفتند عقب. در عقبه، سوار ماشین شدیم و به اردوگاه برگشتیم. گردان نیرو گرفت و سریع سازماندهی شد. در آن زمان، حضرت امام در یکی از بیانات فرموده بود که «جزایر مجنون باید حفظ شود» و از آن طرف، صدام به فرماندهانش یک هفته وقت داده بود تا جزیره را پس بگیرند.

گردان حضرت موسی‌بن جعفر(ع) به فرماندهی «غلامرضا آقاجانی» رفتند جزیره و با یک مقاومت جانانه که یکی از حماسه‌های دفاع مقدس را آفرید، توانستند جزیره را حفظ کنند. نوبت به گردان ما رسید که به جزیره برود. همزمان با ورود ما، پاتک‌های دشمن شروع شد. صدای صفیر گلوله و خمپاره‌ها با انفجار توپ‌ها و کاتیوشاها دست به دست هم داده بود تا در دل فرزندان روح‌‌الله لرزشی به وجود آورد. بسیجی‌ها مانند کوه‌هایی بودند که بزرگترین توفان‌ها هم نمی‌توانست آنها را تکان بدهد.

بیشتر شب‌ها را در آماده‌باش و زد و خورد به صبح می‌رساندیم و همزمان با رسیدن اولین نیزه‌های نورانی خورشید به زمین که از مشرق به پرواز درمی‌آمدند، پاتک‌های شدید دشمن شروع می‌شد. زمین مثل گهواره می‌لرزید و ترکش و آب و گل بر سر و روی بچه‌‌ها پاشیده می‌شد. گلوله توپ‌ها با نظم و به فاصله هر چند سانتی‌متر منفجر می‌شد و موجش تا مسافتی می‌رفت.

در یکی از روزها پیکر نورانی «محسن رفیعی» همه را مات و مبهوت کرد. آن خورشید شهید را داخل یک تویوتا گذاشتیم تا ببرند در آرامگاه کهکشانی‌اش دفن کنند. یک قسمت از جزیره هنوز دست دشمن بود. عراق با نگه‌ داشتن آن قسمت توانسته بود در کار بچه‌ها خللی وارد کند.

قرار شد شبانه بچه‌ها به آن منطقه حمله و آنجا را تصرف کنند. شب شد و ما هم با یاد چهارده معصوم زدیم به دل عراقی‌ها و رفتیم جلو. تا آفتاب از پشت کوه‌های مشرق سر در بیاورد، پشت خاکریز مورد نظرمان مستقر شدیم و سنگر کندیم، عراقی‌ها -که اگر کاردشان می‌زدی، خون‌شان درنمی‌آمد- صبح اول وقت، با یک گردان تانک ریختند تو منطقه که ما را بترسانند و عقب بزنند. بچه‌ها هم که حالا سرمست از پیروزی بودند، با آرپی‌جی افتادند به جان تانک‌ها، تانک‌های دشمن در مسافت پانصد-ششصد متری جولان می‌دادند و برایمان خط و نشان می‌کشیدند، اما جرأت نزدیک‌تر شدن به خط را نداشتند.

بعد از نماز ظهر و عصر و خوردن ناهار، حدود ساعت دو - سه بود که من و افاضل به سنگری رفتیم و نشستیم تا کمی خستگی در کنیم. ناگهان صدای انفجار شدیدی بلند شد و به دنبال آن سنگر رو سرمان خراب شد. از بالای خاک صدای «مرجانی» را شنیدم که گفت: «حسن، حسین سالمید؟»

شانس آورده بودیم که سرمان زیر خاک نبود و تیرک‌های روی سنگر، جان‌پناه سرمان شده بود و کمی هوا بود که مانع خفگی‌مان شد. دو نفری داد زدیم: «هنوز سالمیم! یه کاری کنید».

سنگر خراب شد، تکانی خورد و من و افاضل خودمان را بیرون کشیدیم. تا آمدم دو - سه نفس عمیق بکشم، خمپاره دیگری آن‌سوتر منفجر شد. خودم را پرت کردم زمین. تکه‌ای گوشت لخت افتاد روی دستم. خونی بود و دستم را داغ کرد. اول فکر کردم تکه‌‌ای از بدن افاضل است، اما او سالم بود. خوب که دقت کردم، جگر بود؛ جگر آدم! چند لحظه بعد که گرد و غبار نشست و از گیجی بیرون آمدم، آن طرفتر جنازه متلاشی شده مرجانی حالم را دگرگون کرد. آن تکه جگر، جگر مرجانی بود. بدن متلاشی شده را لای پتو گذاشتیم حالم حسابی گرفته شد.

شب، دشمن با خفت عقب کشید؛ خبر نداشت که خاکریز ما 50 نفر بیشتر نیرو ندارد. شب را با اجساد پاک شهدا در آن بیابان خدا به صبح رسانیدم . ساعت 12 ظهر روز بعد گردانی دیگر آمد و ما عقب رفتیم. سال نو از راه زمستان رسید و مادر سنگرهای خونین جزیره سال نو را تحویل گرفتیم. حدود 20 فروردین به عقب برگشتیم چه شب‌هایی را در جزیره گذراندیم. شب‌های سرد و پر زد و خورد.

شب‌هایی که تشنه می‌ماندیم و مجبور می‌شدیم زمین را بکنیم تا به آب برسیم و وقتی به آب می‌رسیدیم، آب، شور از کار در می‌آمد و کانالی که در خط کنده بودیم و درون آن حرکت می‌کردیم تا از تیر تراش‌ها و ترکش‌ها در امان بمانیم. سرانجام رسید روزی که از پل‌های خیبر خداحافظی کردیم.

مهرداد بذرپاش نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، اظهار داشت: برخورد دولت یازدهم با منتقدان در تاریخ خواهد ماند و تاریخ راجع به آن قضاوت خواهد کرد.

وی افزود: برخورد امنیتی با منتقدان و خلاف امنیت ملی تشخیص دادن انتقادهای آنها با هیچ قاعده منطقی سازگار نیست؛ آیا انتقاد از توافقنامه خلاف امنیت ملی است آن هم دولتی که امنیتی‌ترین دولت پس از انقلاب است این گونه تشخیص داده است که این انتقادها خلاف امنیت ملی کشور است.

نماینده مردم تهران در خانه ملت با طرح این پرسش که آیا اینکه در آستانه مذاکرات بگوییم خزانه کشور خالی است خلاف امنیت ملی است یا نقد چند صفحه کاغذ که توسط چند نفر نوشته شده است؟، تصریح کرد: آیا اینکه در آستانه سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی با توزیع نامناسب سبد کالا -که معلوم نیست با کدام توجیه عقلانی صورت گرفته و از کدام محل هزینه آن پرداخت شده- صحنه‌هایی خلق کنیم که برازنده کشورهای جنگ زده است و مردم را در صحنه بین‌الملل آنگونه نشان دهیم خلاف امنیت ملی است یا نقد توافقنامه‌ای که طبق اصل 77 قانون اساسی باید به تصویب مجلس می‌رسید؟

بذرپاش ادامه داد: آیا اینکه وزیر خارجه کشورمان بگوید آمریکا با یک سلاح کار ما را تمام می‌کند خلاف امنیت ملی است یا نقد چند صفحه کاغذ که معلوم نیست با کدام منطق حقوقی نگارش شده است؛ آیا استفاده از فتنه گران و ایادی آنها -که اصلاً نظام را قبول ندارند چه برسد به دولت مستقر- در مشاغل مهم کشور خلاف امنیت ملی است یا نقد چند صفحه کاغذ که معلوم است که تدوین کنندگان آن از شایستگی‌های محوری صنعت هسته‌ای بی خبرند؟

وی اضافه کرد: آیا کم کاری، کم تحرکی و بعضاً بی‌تحرکی بسیاری از مسئولان دولتی که در بلند مدت کشور را بسیار به عقب خواهند برد خلاف امنیت ملی است یا نقد چند صفحه کاغذ که پیش نویس اولیه آن را آمریکایی‌ها تدوین کرده‌اند؛ آیا باز شدن فضای توهین به مقدسات و منتقدان، خلاف امنیت ملی است یا نقد چند صفحه کاغذ که معلوم نیست کجای آن منافع مردم عزیز ما تأمین می‌شود؟

نماینده مردم تهران افزود: آیا عزل و خانه نشینی و بی‌بهره شدن از نظرات بسیاری از مدیران و کارشناسان و ضربه به کشور خلاف امنیت ملی است یا نقد چند صفحه کاغذ که حتی یک حقوقدان هم حاضر نیست از آن دفاع کند؟

بذرپاش تاکید کرد: دولت یازدهم امنیتی‌ترین و کم‌صبرترین دولت بعد از انقلاب است.

به گزارش سایت نماینده، صادق خلیلیان، به عنوان وزیر جهاد و کشاورزی دولت دهم، کسی بود که سعی کرد صفحه آخر کتاب وزارتش را خودش بنویسد به همین خاطر روز 21 اردیبهشت امسال، پس از تماس‌های ناموفقی که با دفتر رییس جمهور داشت، عازم وزارت کشور شد تا برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود؛ ظاهرا احمدی‌نژاد‌‌ همان زمان مشغول مهیا کردن مقدمات برای همراهی با مشایی در خیابان فاطمی بود و البته به گفته خودش وقتی رییس جمهور متوجه ثبت نام من شد نه تنها استقبال نکرد بلکه گفت: «هر کسی را فکر می‌کردیم ثبت نام کند الا شما...!»

خلیلیان در این گفت گو سعی می‌کرد فاصله قانونی از مشایی را به شدت حفظ کند و زاویه معناداری را با وی ایجاد کند تا جایی که گفت: «مجموع صحبتی که با آقای مشایی در طول 4 سال وزارت در دولت داشتم، جمعا کمتر از نیم ساعت بوده است.»

به هر حال نکات خواندنی زیادی در این گفت‌و‌گو وجود دارد که پیشنهاد می‌کنم مطالعه آن را از دست ندهید.

* از سال 84 تا سال 87 شما به عنوان معاون برنامه ریزی و اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی مشغول به کار بودید. از آن روز‌ها برایمان بگویید و اینکه چه شد که استعفا دادید؟
به تدریج با روی کار آمدن اصولگرایان که از شورای دوم شکل گرفت شرایط رو به تغییر گذاشت تا سال 84 که آقای احمدی‌نژاد در انتخابات پیروز شدند. بنابراین طبیعی بود که در شکل گیری ساختار مدیریت وزاتخانه‌ها از نیروهای همفکر که سابقه و تجربه کار مدیریتی و اجرایی هم داشتند استفاده شود و با توجه به شناخت کامل وزیر وقت جهاد کشاورزی از من، به عنوان معاون انتخاب شدم. بعد از سه سال همکاری شرایطی پیش آمد که فکر کردم در دانشگاه بتوانم مؤثر‌تر باشم و استعفا دادم.

* شرایط پیش آمده چه بود؟
بهرحال گاهی اوقات در شرایط کاری مسائل به نحوی پیش می‌رود که آدم احساس می‌کند شاید با مسیری که انتخاب شده کاملاً همفکر نباشیم.

* همانطور که خودتان هم اشاره کردید، آن زمان اینطور به نظر می‌آمد که خیلی با وزیر وقت همسو نیستید و انتقاداتی هم نسبت به ایشان داشتید.
جمع بندی من این شد که روی برخی مسائل ممکن است در تعیین استراتژی وزارتخانه توافق حاصل نشود و استعفا دادم. ایشان هم بعد از یک مدت پذیرفتند.

* ارتباطتان با دولت بعد از استعفا قطع شد؟
نه سعی کردم ارتباطم را حفظ کنم. البته دولت در آن زمان سعی داشت در جاهای دیگر هم از من استفاده کند و بحث استانداری یکی از استان‌ها مطرح بودکه من شرایط را برای پذیرش این پیشنهاد مناسب ندیدم و آن مسئولیت را نپذیرفتم.

*گمانه‌زنی‌ها این بود که شما در دولت دهم به عنوان وزیر اقتصاد و یا ریاست بانک مرکزی منصوب شوید. چه شد که این اتفاق نیفتاد و به عنوان وزیر جهاد کشاورزی انتخاب شدید؟
این گمانه‌ها وجود داشت. حتی بحث وزارت بازرگانی هم مطرح بود و من برنامه‌ام را برای وزارت بازرگانی تهیه کردم. اما آنچه آقای دکتر احمدی‌نژاد با من صحبت کردند بحث جهاد کشاورزی بود البته بعد تیمی که با ایشان کار می‌کردند بحث وزارت بازرگانی را هم با من مطرح کردند.


*آقای احمدی‌نژاد این پیشنهاد را داشتند یا کسانی دیگر هم در عدم انتخاب شما به عنوان وزیر اقتصاد یا رییس بانک مرکزی دخیل بودند؟
در هر صورت آقای رییس جمهور برای انتخاب وزرای دولت شاخص‌هایی داشتند. در جلسه‌ای که آقای دکتر احمدی‌نژاد شخصاً با من داشتند تمرکز کار روی بخش کشاورزی و ایده‌هایی که باید دنبال شود بود و بهر حال جمع بندی به این شکل شد.

* نقدی که همیشه به دولت احمدی‌نژاد وارد می‌کردند این بود که آقای احمدی‌نژاد ژنرال نمی‌خواستند و به دنبال سرباز بودند، اینگونه بود؟
آنچه من در عمل تجربه کردم این است که این حرف اصلاً صحت ندارد. این مطلب را نباید اشتباه کنیم؛ اینکه افرادی مثلاً بخواهند مقابل رییس جمهور بایستند! واین را نشان ژنرال بودن بدانیم در هیچ دولتی چنین چیزی را نداشتیم. در کدام دولت چنین چیزی اتفاق افتاده؟

*منظورتان از جلوی رییس جمهور ایستادن چیست؟
اینکه مثلاً رییس جمهور تصمیمی را بگیرد و وزیر بگوید این تصمیم را قبول ندارم و تصمیم دیگری می‌-خواهم بگیرم، عملاً دولت کارش جلو نخواهد رفت. فکر می‌کنم برآیند مجموع امتیاز دولت نهم و دهم از نظر توان کار‌شناسی، توان مدیریت و هم به لحاظ اعتقادات و انقلابی بودن، از دولت‌های قبل و دولت فعلی بالا‌تر است. صحبتی که آقای جهانگیری بعد از انتخاب آقای روحانی داشتند و بیان کردند که در زمان مدیریتشان در دولتهای اسبق جوان بوده و خیلی خرابکاری‌ها در آن زمان انجام دادند که باعث تجربه برایشان شده است نشان می‌دهد که دولت‌ها در آن زمان نیروهایی را به کار گرفته‌اند که یا تجربه لازم و توان کار‌شناسی بالا نداشتند و یا اینکه به واقع ژنرال نبودند. وقتی بالا‌ترین پیشرفت در طرح‌های عمرانی در دولت آقای احمدی‌نژاد محقق شده است نشان می‌دهد توانش بالا‌تر از دولت‌های قبل بوده است. در دولت بحث‌های چالشی وجود داشت، گاهی اوقات وزیری بود که نظر رییس جمهور را هم نمی‌پذیرفت اما در ‌‌نهایت، جمع بندی دولت ملاک عمل قرار می‌گرفت. این شعار‌ها یعنی بحث ژنرال و سرباز فکر می‌کنم بیشتر به منظور بهره برداریهای سیاسی از جانب برخی سیاست بازان حرفه‌ای مطرح شده است. متاسفانه از وقتی برای آقای احمدی‌نژاد دو سه حاشیه درست شد این سیاست بازان حرفه‌ای زمینه را مناسب دیدند که هر حرفی را که خواستند بزنند

* این حاشیه‌ها چه بود؟
مسائلی که در بحث جابه جایی وزیر اطلاعات یا آنچه در بحث استیضاح آقای شیخ الاسلام در مجلس رخ داد. یا مثلاً نسبت‌هایی که به برخی از اطرافیان ایشان داده می‌شد. در مجموع باعث شد که برخی این گونه فضا را برای خود فراهم ببینند. اما وقتی از همین افراد که ادعای ژنرالی داشتند در جلسات مختلف برای تصمیم گیری دعوت می‌شد و ازشان نظر خواسته می‌شد ضعیف‌ترین نظرات را ارائه می‌کردند، در ‌‌نهایت هم نظرات تیم دولت را می‌پذیرفتند.

* اتفاقاتی حتی بی‌سابقه در دولت دهم رخ داد مانند ماجرای سنگال! یا مثلاً برکناری وزیر بهداشت و... در هیچ دولتی با وزرا این گونه برخورد نشد!
این بحثی دیگر است. آقای متکی حدود 5 سال وزیر آقای احمدی‌نژاد بودند و کسی هم نمی‌تواند ادعا کند ایشان سرباز بودند. ایشان بخش عمده‌ای از دوران 8 ساله ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد را وزیر بودند.
بالاخره هر انسانی که نمی‌تواند مطلق باشد. ماهیت موضوع را نگاه کنید نحوه برخورد شکل ظاهری قضیه است. اخیراً در دولت آقای روحانی چطور می‌تواند فردی که برای وزارت در نظر گرفته شده بود و به علت عدم رأی مجلس معاون رییس جمهور شد، ظرف کمتر از شش ماه جابه جا شود؟ آیا ایشان ژنرال نبوده یا بعد فهمیدند ژنرال نیست، اختلافاتی بروز کرده و یا مشکلات جسمی وجود داشته؟ مشخص است که ناهماهنگی‌هایی وجود داشته که از مصاحبه‌های معاونین میراث فرهنگی و متن استعفای ایشان این ناهماهنگی ‌را می‌شود پیدا کرد. بنابراین خیلی می‌شود در این موضوعات تفسیر و تحلیل کرد و رییس جمهور را از آن زاویه به چالش کشاند.

* در مصاحبه‌ای عنوان کرده بودید کسانی که با باور رییس جمهور زاویه داشتند و نظرش را قبول نداشتند یا باید استعفا می‌دادند یا اخراج می‌شدند ...
به این صورت که شما می‌گویید نیست. منظور این است اگر یک وزیر با رییس جمهور نمی‌تواند کار کند پس در دولت آن رییس جمهور چه می‌کند؟! در حال حاضر که دولت آقای روحانی شکل گرفته، چرا برخی از همفکران ایشان که کاندیدای ریاست جمهوری بودند و حتی آنهایی که بخاطر ایشان انصراف دادند، در دولت بکار گرفته نشدند؟ خب این‌ها که ژنرال‌های کشور بودند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که ایشان نمی‌خواهند افرادی که خود را در حد رییس جمهور و صاحب سبک و نظر می‌دانند، به دولت بیایند و احیانا با نظرات ایشان مقابله کنند. تیمی را انتخاب کرده که هم نظر و هماهنگ با خودشان هستند و از نظرات ایشان تبعیت می‌کنند.

* در هر ترتیب نفرمودید که علت برکناری برخی وزرا در دولت آقای احمدی‌نژاد چه بود؟
گاهی اوقات برای جابه جایی‌ها یک تفاهم و توافقی صورت می‌گیرد. مانند ادغامی که در وزارتخانه‌ها اتفاق افتاد. خب یکسری از وزرا اینگونه از دولت خارج شدند. برخی وزرا هم ممکن است ناهماهنگی‌هایی داشتند، شبیه آنچه برای آقای متکی اتفاق افتاد که در ‌‌نهایت رییس جمهور چنین تصمیمی را گرفتند. یا مثلاً بحث خانم دکتر دستجردی که ایشان هم در وزارتخانه خود به صورت نسبی موفق عمل کردند ولی کار به جایی رسید که می‌بینید بحثی که باید در دولت مطرح شود به رسانه‌ها کشیده شد. در هر صورت بحث‌ جابجای افراد در دولت‌ها کم یا زیاد وجود دارد و لی نه در ظرف 6 ماه این ایرادی بود که به دولت آقای احمدی‌نژاد وارد می‌دانستند که خودشان در این دولت سریع‌تر از آن دچار چنین چالشی شدند.

* قبول دارید که آقای متکی خیلی نامتعارف جابه جا شدند؟
قطعاً اگر در سفر جا به جا نمی‌شدند خیلی بهتر بود

* در هیئت دولت در این مورد اظهار نظری نبود؟
وزرا نیز با این نحو اقدام موافق نبودند فکر می‌کنم این یک ناهماهنگی اداری مربوط به دفتر رییس جمهور بود.

* فکر می‌کنم اردیبهشت ماه سال گذشته بود که معاون اول رییس جمهور در همایشی از شما به شدت انتقاد کردند و بعد از آن هم استعفای شما از طرف برخی مطرح شد.
البته از نیت ایشان که خبر ندارم. به اعتقاد من مسائل دولت باید درون دولت بگذرد و نباید رسانه‌ای شود. در هر صورت من هم برحسب اتفاق روز بعد از صحبت‌های معاون اول با یکی از روزنامه‌ها مصاحبه داشتم و توضیحاتی را در این خصوص دادم.

* موارد دیگری هم بود که آقای رحیمی منتقد شما بودند. رابطه شما با ایشان به چه صورت بود؟
من برای ایشان احترام خاصی قائل بودم از این جهت که بعد از انقلاب در مسئولیت‌های مختلف زحمات زیادی را کشیدند و افراد هم مطلق نیستند. اینکه نقطه نظرات ما در مسائل مختلف باهم مغایر بود، درست است و کمتر پیش می‌آمد که دیدگاه‌های منطبق باهم داشته باشیم و تا آخر دولت هم علی رغم حفظ دوستی‌ها این اختلافات پابرجا بود.

* چقدر ازحاشیه‌های که اشاره داشتید برای دولت نهم و دهم ایجاد شد را ناشی از سیاست-گذاری‌ها و نظرات ایشان می‌دانید؟
تمایل ندارم به این بحث ورود داشته باشم.

* حوالی انتخابات مطرح شد که در برخی از شهرستان‌ها با مشکل جدی در زمینه گندم مواجه هستند، این اتفاق ناشی از چه بود؟
این بحثی بود که آقای روحانی در گزارش 100 روزه خود مطرح کردند. ایشان بعد از اینکه انتخاب شد و قبل از اینکه مسئولیت را بپذیرند یعنی اوایل تیرماه 92، به ایشان گزارش دادند که در یکی از استان‌ها به اندازه 3 روز گندم وجود دارد. ایشان هم در گزارش صد روزه این مطلب را عنوان کرد.

* این گزارش از طرف شما و دولت آقای احمدی‌نژاد بود؟
نخیر از طرف من گفته نشده بود، طی سال‌های اخیر در کشور ما، همواره برای حداقل سه ماه ذخیره گندم وجود داشته‌ است و اگر هم برای یک استان مشکل پیش بیاید ظرف یک یا ‌‌نهایت دو روز قابل حل است. ضمن اینکه برداشت گندم در کشور از اواخر فروردین شروع می‌شود و تا شهریور هم ادامه دارد بنابراین در تیر ماه هیچ‌گاه مشکل کمبود گندم نداریم. این مطلب مناسبی نبود که رییس جمهور در گزارش صد روزه عنوان کرد. فکر می‌کنم رییس جمهور در بیان این مطلب دچار اشتباه شدند. من به دلیل عدم تطبیق اظهارات ایشان با واقعیات، در نامه‌ای رسمی، مسائل مرتبط با کشاورزی را که در گزارش 100 روزه آورده بودند برای ایشان توضیح دادم.

* در جلسه‌ای که تیم اقتصادی دولت آقای احمدی‌نژاد با مقام معظم رهبری داشتند، جایی به نقل از شما آمده بود که رهبر انقلاب فرمودند: تحریم‌ها در هر دوره‌ای وجود داشته است و درست نیست با این بهانه به دنبال رابطه با امریکا باشید. مگر خواستار رابطه با امریکا بودید؟
نخیر. تیم اقتصادی اصلاً مسئولیتی در این زمینه ندارد و حق ورود هم به این موضوع ندارد. ایشان این خطاب را داشتند که مبادا به علت تحریم‌ها و مشکلاتی که ممکن است بروز پیدا ‌کند که طبیعتاً بایستی با تدبیر داخلی حل شود، کسی به دنبال رابطه با امریکا باشد.

* این بحث در دولت مطرح بود؟
نه. به هر حال فضای ذهنی سیاستمداران، که در همین دولت فعلی هم می‌بینیم، به گونه‌ای است که ممکن است به این فکر بیفتند که اگر مشکلات حاد شد، مذاکراتی را انجام دهند. مقام معظم رهبری درسخنرانی اخیرشان هم فرمودند که اتکایتان را برای حل مشکلات به داخل بگذارید. همیشه ایشان این تذکرات را به دولتمردان می‌دهد که آن‌ها مسیری را انتخاب کنند که در چارچوب اهداف عالی نظام قرار داشته باشد.

* بحثی که مطرح است اینست که برخی عنوان می‌کنند که در سال‌های پایانی دولت آقای احمدی‌نژاد بحث مذاکره با امریکا، شکل گرفته بوده و اقداماتی نیز در این زمینه رخ داده بود.
آنچه من به عنوان یک عضو دولت می‌توانم بگویم اینست که هیچ‌گاه دولت چنین تصمیمی نگرفت ممکن است برخی از افراد در این زمینه نظر شخصی داشتند. واقعیت اینست که مذاکره با 1+5 یا مذاکره با امریکا چون یک تصمیم راهبردی است نظام باید در این زمینه تصمیم بگیرد. بنابراین چه در دولت‌های گذشته و چه در دولت فعلی اگر هم برخی افراد به صورت شخصی تمایلاتی دارند تا زمانی که این تمایل به تصمیم نظام تبدیل نشود، عملاً کارایی نخواهد داشت و ره به جایی نخواهد برد. من فکر می‌کنم مسیری که در این 35 سال طی کردیم نشان داده که هر‌گاه نگاه‌مان به توانایی‌های درونی خود بود، پیشرفتمان بیشتر شده است. در همین مذاکرات ژنو هم هر جا کوتاه آمدیم آن‌ها جلو آمدند.

* در انتخابات ریاست جمهوری سال 92، شما نیز به عنوان کاندیدا ثبت نام کردید. چه شد که به این جمع بندی رسیدید؟ با آقای احمدی‌نژاد و تیم دولت مشورت کرده بودید؟
چند تا دلیل داشت؛ یکی اینکه وقتی ترکیب کاندیدا‌ها را دیدم ضمن اینکه تعدادی از این افراد، آدم‌های توانمند و فرهیخته‌ای بودند، بنظرم آمد شاید ترکیبی که در معرض آرا مردم بخواهد قرار بگیرد باید به گونه‌ای باشد که بتواند بخش بیشتری از مردم را جذب کند. دلیل دیگر‌شناختی بود که روی مسائل اقتصادی داشتم و راه‌هایی که باید طی شود تا بتوانیم مشکلات را برطرف کنیم.

* چرا این راه‌ها در دولت قبل اجرا نشد؟
برخی از این راه‌ها به اجرا گذاشته شد و سبب پیشرفت‌های خوبی در کشور گردید که لازم بود ادامه یابد و مقام معظم رهبری نیز از دولت قبل بابت موفقیت‌هایی که در این زمینه‌ها داشت همواره پشتیبانی کردند. برخی نظرات هم وجود دارد که از دیدگاه بنده برای کشور ضرورت داشتند اما در دولت قبل بدلیل اختلاف نظر کار‌شناسی پذیرفته نمی‌شد.

* مثالی هم در این زمینه مدنظر دارید؟
از نظر بنده هر چه بتوانیم حمایت بیشتری از تولید ملی داشته باشیم طبیعی است که مسیر درستی را انتخاب کرده‌ایم. یکی دیگر بحث استفاده از توانمندی‌های بخشی از نیروهای داخلی است که بعد از انقلاب در قالب جهاد سازندگی، سازماندهی شدند که از این نیرو‌ها در مدیریت کلان کمتر استفاده شده است. در عین حال اعتقاد داشتم از ظرفیت‌های دولت‌های نهم و دهم هم بایستی برای ورود به بحث انتخابات استفاده شود. در مجموع به این جمع بندی رسیدم که برای ریاست جمهوری ثبت نام کنم. یک بحثی که مطرح بود، تمرکز روی آقای مشایی بود. ضمن احترام به آقای مشایی و توانی‌هایی که دارند، از نظر فکری، اعتقادی و مشی اجرایی، مدیریتی با ایشان منطبق نبودم و اعتقاد داشتم که دو مسیر متفاوت را طی می‌کنیم.

* آنچه از ظاهر ارتباط شما با ایشان به نظر می‌آمد، ارتباط و همسویی شما با ایشان بود.
نخیر. ضمن احترام به ایشان فکر می‌کنم مجموع صحبتی که با آقای مشایی در طول 4 سال وزارت در دولت داشتم، جمعا کمتر از نیم ساعت بوده است. آن زمان که بحث ورود آقای مشایی به انتخابات مطرح شد گمانه زنی من این بود وقتی مقام معظم رهبری بحث معاون اولی ایشان را مصلحت ندانستند، چطور انتظار داریم شورای نگهبان برای ریاست جمهوری، ایشان را تأیید کند.

* مشی ایشان چه بود که با اعتقادات شما متفاوت بود؟
بر اساس آنچه که من شنیدم در برخی محافل گفته بودند، به دنبال جذب آرای مثلاً قشر خاکستری و یا آرای دگراندیشان بودند و صحبت‌هایی را در این زمینه مطرح می‌کردند مثل پررنگ کردن بحث ملی گرایی. ما ضمن اینکه به کشور خود اعتقاد داریم و برای دفاع از این آب و خاک جان خود را فدا می‌کنیم. اما اینکه بخواهیم ملیت را به گونه‌ای مطرح کنیم که این تصور بوجود بیاید که در مقابل اسلامیت نظام قرار گرفته، از نظر بنده کار درستی نیست. یا مثلاً مانوری که روی منشور کوروش صورت گرفت، به اعتقاد من نیازی به این کار‌ها نبود.

* آقای احمدی‌نژاد با شما هم مسیر بودند؟
آقای احمدی‌نژاد مطیع کامل مقام معظم رهبری هستند. مقام معظم رهبری هم همیشه از ایشان تعریف و دفاع کردند. در جلسه آخر هیئت دولت قبل با مقام رهبری ایشان از ما خواستند که درست است که دولت تمام می‌شود ولی همچنان در صحنه باشیم و از مواضع انقلابی خود دفاع کنیم. من اعتقاد دارم عمده وزرای دولت نهم و دهم از نیروهای انقلاب هستند، تفکرات انقلابی دارند و پیرو ولی فقیه هستند.

آقای احمدی‌نژاد مواضع خودشان را از آقای مشایی جدا نمی‌دانستند و حتی در مسئله ثبت نام ریاست جمهوری هم به شخصه همراه ایشان رفتند. آقای احمدی‌نژاد به عنوان رییس جمهور، رییس همین هیئت دولت بودند.

کسی که نمی‌تواند از جانب کل دولت صحبت کند. اعضای دولت از نظر قانون اساسی، رییس جمهور و وزرا هستند و در غیاب رییس جمهور معاون اول حق رأی دارد. طبق قانون هیچ کس دیگری جزو دولت محسوب نمی‌شود. دو بحث مطرح است؛ یکی بحث مواضع شخص رییس جمهور است و یکی بحث مواضع اعضای دولت به عنوان وزرا. وزرا همه مواضع خود را اعلام کردند همانگونه که من در حال حاضر مطرح می‌کنم. یکی هم بحث مواضع شخص رییس جمهور است و دولت طبق قانون اساسی نمی‌تواند به انتخابات ورود پیدا کند و حتی کاندیدایی داشته باشد. من وقتی روز آخر می‌خواستم برای ثبت نام ریاست جمهوری بروم تا ظهر چندین بار با دفتر رییس جمهور تماس گرفتم و گفتم که کاری فوری با آقای احمدی‌نژاد دارم و در هر حال موفق به صحبت حضوری یا تلفنی نشدم و برای ثبت نام رفتم. آقای احمدی‌نژاد هم با آقای مشایی برای ثبت نام رفتند. همین مسئله مقداری حاشیه برای آقای رییس جمهور ایجاد کرد که می‌توانست اتفاق نیفتد.

در لابه لای بحث اشاره کردید که مشی آقای احمدی‌نژاد را قبول داشتید و خود را با ایشان هم مسیر می‌دانید، وقتی آقای احمدی‌نژاد نظرشان را کاملاً منطبق با نظر آقای مشایی می‌دانند و حتی در انتخابات هم به صراحت ایشان را کاملاً همسو با خود دانستند، می‌توان نتیجه گرفت که مشی آقای احمدی‌نژاد متفاوت از آقای مشایی نیست.
از نظر منطق این درست نیست. ما که در مورد پیامبر یا معصوم یا نص صریح قرآن صحبت نمی‌کنیم. آقای احمدی‌نژاد در مسیر درستی دارد حرکت می‌کند. آن مسیر هم متشکل از دلسوزی برای نظام، کشور و مردم، تبعیت از مقام معظم رهبری، حفظ استقلال و تلاش شبانه روزی برای پیشرفت و آبادانی کشوراست؛ که من این را قبول دارم. آنچه که امام برای ما به یادگار گذاشته و نظام بر آن مبنا شکل گرفته و در حال حاضر مقام معظم رهبری در آن مسیر ما را هدایت می‌کند، خط کش و معیار ما برای سنجش افراد است.

* به نظر شما بازهم ممکن است تیم دولت آقای احمدی‌نژاد به عرصه قدرت ورود پیدا کنند؟
افرادی که در دولت نهم و دهم حضور داشتند بهر حال یک پتانسیل و ظرفیت از نظر توان سیاسی و اجرایی کشور هستند. تمامشان هم محصول این انقلاب و پرورش یافته در نظام هستند وتفکراتشان هم عموماً تابع اصول و چارچوب‌های نظام است. طبیعی است که در آینده این انتظار وجود داشته باشد که بخش قابل توجهی از این نیرو‌ها مجدداً بتوانند در صحنه حضور داشته باشند ولی نه عیناً به آن شکل که در گذشته دنبال می‌کردند.

* چرا؟
طبیعی است که وقتی مسیر سیاسی طی می‌شود یک غربالگری‌ها و تجدید نظرهایی ایجاد می‌شود. خود آقای احمدی‌نژاد هم ممکن است به مسیری که طی ‌کرده نگاه کنند و تصمیمات درست را تقویت کنند و جاهایی که احساس می‌کند برایش حاشیه سازی می‌کرده را کنار بگذارد. این به نفع آنچه می‌شود که ایشان برای خدمت به نظام دنبال می‌کرد. طبیعتاً نیروهایی که در دولت قبل حضور داشتند نیز از این مسئله مستثنی نیستند. جابجائی‌ها و بازگشت‌ها همانطور که در گذشته بوده در آینده نیز خواهد بود. عناصری که دولت‌هایی را در گذاشته تشکیل دادند مدتی کنار رفتند و مجددا در دولت آقای روحانی روی کار آمده‌اند. دولت آقای روحانی عیناً بازسازی شده دولت آقای رفسنجانی و خاتمی است. اگر کسی غیر از این بگوید فکر می‌کنم واقعیت را نگفته است. اینکه گفته ‌شود دولت جدید فرا جناحی است، با این ترکیب کابینه و با تغییراتی که در وزارتخانه‌های مختلف در حال انجام است همخوانی ندارد.

*شما به شخصه تمایلی برای نمایندگی مجلس دارید؟
نه من تمایلی ندارم.

خبر جلسه آقای احمدی‌نژاد با برخی از وزرا چند وقت پیش مطرح شد. شما هم در این جلسه شرکت * داشتید؟
در ماههای اخیر را من اطلاعی ندارم اگر هم بوده من در جریان نیستم.

* در کل جلساتی بعد از اتمام دولت دهم داشتید؟
یکی دو جلسه‌ای بعد از انتخابات برای اینکه افراد از حال هم جویا شوند، تشکیل شده و طبیعی هم هست. خود من هم یک نوبت برای دیدار آقای احمدی‌نژاد رفتم.

* این احوالپرسی‌ها برای چه زمانی است؟
فکر می‌کنم یک ماه بعد از انتخابات وقت گرفتم و با ایشان صحبت کردم. یکی دو بار هم در این جلساتی که دعوت می‌شدم و برخی وزرا شرکت می‌کردند، حضور داشتم.

* در این جلسات چه مباحثی مطرح شد؟
مباحث ویژه‌ای مطرح نشد. به خصوص که تأکید می‌شد یک کار سیاسی سازمان یافته‌ای انجام نشود.

* این تأکید به چه دلیل بود؟
به این دلیل که استنباط نشود در کنار دولت فعلی یک گروه در سایه وجود دارد و روی این مسئله آقای دکتر احمدی‌نژاد خیلی تأکید داشتند. مقام معظم رهبری هم توصیه‌شان اینست که بگذاریم دولت کارش را انجام دهد. اگر بعد از یک یا دو سال کار به یک مرحله‌ای رسید می‌توان نقد و بررسی کرد. بنابراین جلسات اگر هم تشکیل می‌شود پیرامون تصمیم‌گیریهای سیاسی نیست، بیشتر حالت گفتگو و دیدار است.

* کار دانشگاه ایرانیان در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
اصلا اطلاعی ندارم.

* در این زمینه تمایل ندارید با آقای احمدی‌نژاد همکاری کنید؟!
من خودم در دانشگاه تربیت مدرس عضو هیئت علمی هستم.

* با توجه به سابقه‌ای که در دانشگاه دارید، حتی در این زمینه هم مشورتی با ایشان نداشتید؟
در زمینه دانشگاه ایرانیان، تا کنون با من مشورتی نکردند. شاید تشخیص این‌ها این بوده و یا چون تمایلی از خودم نشان ندادم. در هر صورت از سرنوشت آن دانشگاه، اتفاقاتی که دارد برایش می‌افتد و یا تصمیمات و خط مشی آن‌ها؛ کوچک‌ترین اطلاعی ندارم. فقط گاهی اوقات اخبار را از رسانه‌ها می‌بینم.

* با توجه به اصراری که آقای احمدی‌نژاد برای ایجاد گفتمانی مانا داشتند، به نظر شما در صدد تشکیل یک حزب یا جبهه نخواهند بود؟
فکر نمی‌کنم ایشان به دنبال تشکیل حزب باشند.

* یعنی گفتمان خود را‌‌ رها می‌کنند؟
فکر نمی‌کنم، ولی اینکه چگونه سازمان‌دهی شود خیلی مهم است. اینکه در قالب حزب و یا تشکیلات دیگری شکل بگیرد را هنوز نشنیدم که ایشان خودشان به جمع بندی رسیده باشند و فکر می‌کنم به دنبال تشکیل حزب نباشند. اما ممکن است عناصری که در دولت به عنوان وزرا حضور داشتند، همانطور که در جبهه پایداری برخی‌ها سازماندهی شدند، برخی ابتکارات شخصی داشته باشند و در این مسیر اقداماتی را انجام دهند.

* در این زمینه پیشنهادی مطرح نشده است؟
نخیر بحثی مطرح نشد. من با آقای احمدی‌نژاد هیچ زمانی بحث سیاسی نداشتم و انجام ندادم. الا یک مورد که بعد از ثبت نام برای ریاست جمهوری که با ایشان مشورت نکرده بودم، گفتند هر کسی را فکر می‌کردیم ثبت نام کند الا شما، چطور شد که رفتی ثبت نام کردی؟ که من هم دلایل خودم را برایشان توضیح دادم.

* ایشان استقبال کردند؟
نخیر. در هر صورت از حضور و ثبت نام من در انتخابات ریاست جمهوری استقبال نکردند.

* در روز 21 بهمن با چه کسانی به مرقد امام رفتید؟
همراه آقای دکتر احمدی‌نژاد، من و آقای دکتر رحیمی، آقای ثمره هاشمی، آقای دکتر الهام و خانم دکتر بداغی بودند. جمع محدودی بودیم که برای تجدید میثاق با آرمان‌های امام به مرقد امام و مزار شهدا رفتیم.

* چطور شد که از وزرای سابق شما فقط همراه آقای احمدی‌نژاد بودید؟
شاید برای رفتن به مرقد با افراد دیگر تماس گرفتند و سایرین وقت نداشتند و یا نتوانستند بیایند.

جهان نیوز: "این هفته قراره ما بچه های خوب و پاستوریزه ای باشیم. قراره از صف‌های طولانی مردم، از توزیع سبد کالا و از برخی تصاویر استقبال در خیابانها و از خیلی چیرهای دیگه چیزی نگیم تا کرکره صرفا رو پایین نکشن."

این جملات سربسته‌ای بود که کامران نجف زاده روز پنج شنبه در آخرین قسمت از برنامه صرفا جهت اطلاع بیان کرد اما بسیاری پیام آن را گرفتند و دریافتند که تهدید دولت زبان این برنامه جسور را هم کوتاه کرده است.

شاید شجاع ترین بخش خبری برنامه های صدا و سیما همین برنامه صرفا جهت اطلاع است که آن هم اکنون مقابل دولت یازدهم به این حال و روز افتاده و جرات بیان دست کم بخشی از مشکلات اساسی مردم را ندارد.

و همزمان حسام الدین آشنا، نماینده رئیس جمهور در شورای نظارت آرزو کرده است که ای کاش صدا و سیما رسانه مردم باشد!

اختلاف دولت با صدا و سیما از زمان دومین مصاحبه تلویزیونی دکتر روحانی شروع شد؛‌ آنجا که عزت الله ضرغامی زیر بار تصمیم یکباره مشاوران رئیس جمهور برای تغییر مجری توافق شده نرفت و البته مهر تایید رفتار خود را از شورای نظارت بر سیما گرفت.

در همین راستا بود که حسام‌الدین آشنا در مراسم رونمایی از یک کتاب به شورای نظارت بر سیما تاخت و گفت: «شورای نظارت فعلی هیچ نیست و جنبه تشریفاتی دارد.» وی در ادامه گفت: «این شورا هیچ قدرت اجرایی و نظارتی ندارد و فقط دو هفته یک بار شش نفر دور هم می‌نشینند و گعده می‌کنند و هیچ تضمینی بر اجرای مصوبات شورا در سازمان صدا و سیما وجود ندارد.»

اکنون گفته می شود، اگر یکی از برنامه‌های رئیس جمهور باب دل مشاوران و نزدیکانش پوشش تلویزیونی داده نشود،‌ فریاد اعتراض ها بلند می شود.

شاید در نتیجه همین فشارهاست که صدا و سیما سفر دولت به استان هرمزگان را به صورت ویژه و کم سابقه ای پوشش خبری داد. تنها شبکه خبر با اعزام 6 واحد ارتباط ماهواره ای (SNG) اقدام به پوشش زنده سخنرانی و برنامه های رئیس جمهور کرد.

آقای ضرغامی حتی به پاسخ 30 نماینده مجلس برای فراهم کردن زمینه نقد تلویزیونی توافق ژنو هم پاسخ منفی داده است اما دولتی‌ها گویا حرف شنوی بیشتری از صدا و سیما انتظار دارند؛ آنان حرف های اساسی دل مردم و بازتاب مشکلات کمرشکن اقتصادی در جامعه را همچون نقد توافق ژنو از خطوط قرمز خود معرفی و با صدا و سیما اتمام حجت کرده اند.

دست مدیران صدا و سیما هم زیر تیشه تیز دولتی‌هاست. این رسانه بزرگ که در سال های اخیر هم تعداد شبکه های آن چندین برابر شده است، در نتیجه عدم تخصیص بودجه اش از سوی دولت و کمبود اعتبار، روزهای طاقت فرسایی را سر می کند و به مدد اسپانسرهای متعدد سرپا ایستاده است؛ اسپانسرهایی که آنقدر حضورشان در سیما پررنگ شده که در بسیاری اوقات حوصله بینندگان تلویزیون را هم سر می برند و هر جمله غلوآمیزی که می خواهند درباره محصولاتشان به زبان می آورند و با هر زبان‌بازی که هست می‌خواهند ملت را به خرید تولیدات خود وادار می کنند!

و هنوز هم آقای روحانی در دیدارهایش می گوید، دولت از نقد و انتقاد حمایت می کند.

جهان نیوز: "این هفته قراره ما بچه های خوب و پاستوریزه ای باشیم. قراره از صف‌های طولانی مردم، از توزیع سبد کالا و از برخی تصاویر استقبال در خیابانها و از خیلی چیرهای دیگه چیزی نگیم تا کرکره صرفا رو پایین نکشن."

این جملات سربسته‌ای بود که کامران نجف زاده روز پنج شنبه در آخرین قسمت از برنامه صرفا جهت اطلاع بیان کرد اما بسیاری پیام آن را گرفتند و دریافتند که تهدید دولت زبان این برنامه جسور را هم کوتاه کرده است.

شاید شجاع ترین بخش خبری برنامه های صدا و سیما همین برنامه صرفا جهت اطلاع است که آن هم اکنون مقابل دولت یازدهم به این حال و روز افتاده و جرات بیان دست کم بخشی از مشکلات اساسی مردم را ندارد.

و همزمان حسام الدین آشنا، نماینده رئیس جمهور در شورای نظارت آرزو کرده است که ای کاش صدا و سیما رسانه مردم باشد!

اختلاف دولت با صدا و سیما از زمان دومین مصاحبه تلویزیونی دکتر روحانی شروع شد؛‌ آنجا که عزت الله ضرغامی زیر بار تصمیم یکباره مشاوران رئیس جمهور برای تغییر مجری توافق شده نرفت و البته مهر تایید رفتار خود را از شورای نظارت بر سیما گرفت.

در همین راستا بود که حسام‌الدین آشنا در مراسم رونمایی از یک کتاب به شورای نظارت بر سیما تاخت و گفت: «شورای نظارت فعلی هیچ نیست و جنبه تشریفاتی دارد.» وی در ادامه گفت: «این شورا هیچ قدرت اجرایی و نظارتی ندارد و فقط دو هفته یک بار شش نفر دور هم می‌نشینند و گعده می‌کنند و هیچ تضمینی بر اجرای مصوبات شورا در سازمان صدا و سیما وجود ندارد.»

اکنون گفته می شود، اگر یکی از برنامه‌های رئیس جمهور باب دل مشاوران و نزدیکانش پوشش تلویزیونی داده نشود،‌ فریاد اعتراض ها بلند می شود.

شاید در نتیجه همین فشارهاست که صدا و سیما سفر دولت به استان هرمزگان را به صورت ویژه و کم سابقه ای پوشش خبری داد. تنها شبکه خبر با اعزام 6 واحد ارتباط ماهواره ای (SNG) اقدام به پوشش زنده سخنرانی و برنامه های رئیس جمهور کرد.

آقای ضرغامی حتی به پاسخ 30 نماینده مجلس برای فراهم کردن زمینه نقد تلویزیونی توافق ژنو هم پاسخ منفی داده است اما دولتی‌ها گویا حرف شنوی بیشتری از صدا و سیما انتظار دارند؛ آنان حرف های اساسی دل مردم و بازتاب مشکلات کمرشکن اقتصادی در جامعه را همچون نقد توافق ژنو از خطوط قرمز خود معرفی و با صدا و سیما اتمام حجت کرده اند.

دست مدیران صدا و سیما هم زیر تیشه تیز دولتی‌هاست. این رسانه بزرگ که در سال های اخیر هم تعداد شبکه های آن چندین برابر شده است، در نتیجه عدم تخصیص بودجه اش از سوی دولت و کمبود اعتبار، روزهای طاقت فرسایی را سر می کند و به مدد اسپانسرهای متعدد سرپا ایستاده است؛ اسپانسرهایی که آنقدر حضورشان در سیما پررنگ شده که در بسیاری اوقات حوصله بینندگان تلویزیون را هم سر می برند و هر جمله غلوآمیزی که می خواهند درباره محصولاتشان به زبان می آورند و با هر زبان‌بازی که هست می‌خواهند ملت را به خرید تولیدات خود وادار می کنند!

و هنوز هم آقای روحانی در دیدارهایش می گوید، دولت از نقد و انتقاد حمایت می کند.