روابط آژانس با ایران باید متعارف و عادی باشد
رهبر انقلاب: «مذاکره کنندگان کشورمان هیچ حرف زوری را نباید از طرف مقابل قبول کنند و روابط آژانس بین المللی انرژی اتمی با ایران نیز باید بصورت متعارف و غیرفوق العاده باشد.» (20 فروردین93)
بر اساس توافقنامه لوزان، تیم مذاکره کننده پذیرفته است که در نهایت مذاکرات «یک قطعنامه جدید شورای امنیت سازمان ملل متحد صادر خواهد شد که در آن برجام (برنامه جامع مشترک اقدام) تائید شده، کلیه قطعنامه های قبلی مرتبط با موضوع هسته ای لغو خواهد گردید و برخی تدابیر محدودیت ساز مشخص، را برای یک دوره زمانی مورد توافق، لحاظ خواهد کرد.»
اینکه تدابیر محدودیت ساز بیانیه سازمان ملل چه خواهد بود، مشخص نیست؛ اینکه آیا برخی از احکام قبلی شورای امنیت، مجددا در قطعنامه جدید تکرار خواهد شد یا نه مشخص نیست. اینکه سازمان ملل در قطعنامه خود تکالیف خاصی را برای آژانس نسبت به پرونده جمهوری اسلامی تعیین کند، مشخص نیست.
و بر اساس متن تفسیری منتشر شده توسط وزارت خارجه آمریکا ایران پذیرفته است که : «آژانس بینالمللی به تأسیسات هستهای ایران، از جمله به تأسیسات غنیسازی این کشور در نطنز و تأسیسات غنیسازی پیشین آن در «فوردو» دسترسی منظم خواهد داشت و در این راستا از پیشرفتهترین و مدرنترین فناوریهای نظارتی استفاده خواهد کرد.
بازرسها به زنجیره تأمین که پشتیبان برنامه هستهای ایران است، دسترسی خواهند داشت. سازوکارهای بازرسی و شفافیت جدید با نظارت دقیق بر اجزا و مواد هستهای ایران از انحراف این برنامه به سمت برنامهای مخفیانه جلوگیری خواهد کرد.
بازرسها به معادن اورانیوم دسترسی خواهند داشت و در کارخانههای اورانیوم که ایران به مدت 25 سال اقدام به تولید کیک زرد کرده پایش مستمر انجام خواهد داد.
بازرسها از روتورهای سانتریفیوژ ایران نظارت مستمر به عمل خواهند آورد و تأسیسات تولید و ذخیره اورانیوم ایران را برای 20 سال در معرض نظارت قرار خواهند داد. پایگاه ساخت سانتریفیوژ ایران متوقف شده و تحت نظارت مستمر قرار خواهد گرفت.
تمامی سانتریفیوژها و زیرساختهای برداشته شده از فوردو و نطنز تحت نظارت مستمر آژانس بینالمللی انرژی اتمی قرار خواهند گرفت.
یک کانال تدارکاتی انحصاری به منظور نظارت و تأیید تک تک موارد مربوط به تأمین، فروش و انتقال مواد و فناوریهای هستهای و مواد دارای استفادههای دوگانه به ایران ایجاد خواهد شد.
ایران با اجرای پروتکل الحاقی آژانس بینالمللی انرژی اتمی موافقت کرده که به آژانس امکان اطلاعات و دسترسی بیشتر به برنامه هستهای ایران، هم در تأسیسات اعلام شده و هم در تأسیسات اعلامنشده فراهم میآورد.
ایران ملزم خواهد بود به آژانس دسترسیهای لازم برای تحقیق درباره تأسیسات مشکوک این کشور یا تحقیق درباره ادعاهای وجود تأسیسات غنیسازی پنهان، تأسیسات تبدیل (اورانیوم)، تأسیسات تولید سانتریفیوژ یا تأسیسات تولید کیک زرد در هر نقطه از آن کشور فراهم کند.»
مذاکره با آمریکا صرفا در قضیه هستهای است و لا غیر
رهبر انقلاب: «این مذاکراتی که امروز در جریان است که با دولت های اروپایی و با آمریکا مذاکره می کنند، مذاکره با آمریکا صرفاً در قضیّه هستهای است و لاغیر، این را همه بدانند. ما درباره مسائل منطقهای با آمریکا مذاکرهای نمی کنیم؛ هدف های آمریکا در مسائل منطقهای، درست نقطه مقابل هدف های ما است... ما نه در مسائل منطقهای، نه در مسائل داخلی و نه در مسئله تسلیحات، با آمریکا مطلقا صحبت و مذاکرهای نداریم؛ مذاکره، صرفاً در قضیّه هستهای است.» (20 فروردین 94)
این یکی از خطوط قرمز مرتبط با موضوع هسته ای است که یکبار در مکالمه تلفنی روحانی با اوباما شکسته شد. پس از آن نیز رئیس جمهور محترم در سخنرانی خود در جمع سفرا و کارداران به طرح موضوع تعامل با همه دنیا به صورت مطلق پرداختند که رهبر معظم انقلاب دو روز بعد در دیدار با در جمع سفیران و کارداران با اشاره به سخنان آقای روحانی فرمودند: «در این میان دو استثنا وجود دارد رژیم صهیونیستی و آمریکا. رابطه با آمریکا و مذاکره با این کشوربه جز در موارد خاصی برای جمهوری اسلامی نه تنها هیچ نفعی ندارد بلکه ضرر هم دارد و کدام عاقلی است که دنبال کار بیمنفعت برود!؟
این کار (مذاکره با آمریکایی ها) ما را در افکار عمومی ملتها و دولتها به تذبذب متهم میکند و غربیها با تبلیغات عظیم خودشان، جمهوری اسلامی را دچار انفعال و دو گانگی جلوه میدهند. علاوه بر آن نشست و برخاست با آمریکا زمینه را برای طرح توقعات جدید از سوی فراهم می کند.»
با این همه آقای روحانی مجددا در گفتگوی بعد از ظهر جمعه بر مذاکره با کشورهایی که روابط سردی با آنها داریم یا دچار تنش هستیم – بدون استثنای آمریکا - تأکید کرد و گفت: «اینطور نیست که ما فقط در موضوع هسته ای حاضریم مذاکره کنیم. ما با کشورهایی که رابطه سرد یا تنش داریم، رابطه بهتر و پایان تنش را می خواهیم.»
آقای روحانی لطفا بفرمایید با چه مجوزی مجددا اینگونه مطلق از لزوم مذاکره درباره تمام موضوعات سخن می گویید؟