اثبات زیاده‌خواهی‌های رادیکالیسم دوم ‌خرداد

ثبت رکورد 685 تغییر در دولت طی کوتاه‌ترین زمان ممکن

شارلاتان‌های رسانه‌ای با نقاب تدبیر و امید

روز شمار روابط ایران و آمریکا از 1979
4نوامبر 1979 – 9 ماه پس از پیروزی انقلاب از برقراری جمهوری اسلامی در ایران، دانشجویان افراط گرای خواستار استرداد محمد رضاشاه پهلوی، 52 تن دیپلمات و کارمند سفارت آمریکا  را در تهران به گروگان گرفتند. 
گروگانگیری 444 روز به طول انجامید و این بحران منجربه اقدام ایالات متّحده به اعمال نخستین تحریم اقتصادی علیه ایران شد.

7آوریل 1980 – آمریکا روابط دیپلماتیک با ایران را قطع کرد، و اعمال سلسله ای محدودیّت در بخش بازرگانی و مسافرت میان دو کشور را آغاز کرد.

4نوامبر 1986– ماجرای ایران – کنترا برملا و معلوم شد طی ترتیباتی و به صورتی مخفیانه، آمریکا به امید رهائی گروگانهای آمریکائی در لبنان، به ایران اسلحه فروخته بود، و سود مادی حاصل از معامله را در اختیار شورشیهای کنترا در نیکاراگوئه گذاشته بود. 

3ژوئیه 1988 – یک فروند موشک کروز آمریکا، برفراز خلیج فارس، به یک فروند هواپیمای مسافری ایران اصابت کرد. در این حادثه 290 تن مسافران و خدمه هواپیما کشته شدند.
آمریکا، حادثه را  یک اشتباه دانست.

3ژوئیه 1993 - یک هیأت ایرانی برای نخستین بار از سال 1979 به ایالات متّحده سفر کرد.

30آوریل 1995 – بیل کلینتون، رئیس جمهوری ایالات متّحده، منع جامع معامله با ایران و سرمایه گذاری در آن کشور را برقرار کرد. گفته این این تحریم ها به دلیل آن است که ایران درصدد دست یافتن به تسلیحات هسته است.
از آن تاریخ، تحریم ها علیه ایران منظماً تمدید شده و گسترش یافته است.

29ژانویّه 2002 - جرج دبلیو  بوش رئیس جمهوری وقت آمریکا گفت ایران بخشی از کشورهای موسوم به «محور شرارت»  و پشتیبان تروریسم است.
 
8اوت 2005 –  محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران، به غنی سازی اورانیوم در ایران سرعت بیش از پیش بخشید.

6نوامبر 2008 – محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران، پیروزی باراک اوباما و انتخاب اورا برای احراز دور بعدی مقام ریاست جمهوری ایالات متّحده به وی تبریک گفت.

20مارس 2009 – پرزیدنت باراک اوباما گفت که «مایل بوده است سخنی مستقیم با مردم و رهبران جمهوری اسلامی ایران داشته باشد.»
او درماه ژوئن، سرکوبی خشن تظاهررات ایران را محکوم کرد و گفت به باور او مشروعیّت انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد برای احراز مقام ریاست جمهوری اسلامی ایران،  زیرپرسش جدّی قرار گرفته است.

اول اکتبر2009  – میان مذاکره کنند? ارشد جمهوری اسلامی ایران، سعید جلیلی و معاون وزیر امور خارجه ایالات متّحده در شهر ژنو در سوئیس ملاقاتی صورت گرفت که نخستین ملاقات در سطح مقامات عالی رتبه ازتاریخ قطع روابط  دیپلماتیک میان آمریکا و ایران، توصیف شد.

21مارس 2010 – آیت الله علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، پرزیدنت باراک اوباما را به ترسیم  طرح و نقشه علیه ایران متـهم کرد.

4دسامبر 2011 – ایران گفت، یک فروند هواپیمای تجسّسی آمریکائی هدایت شده از راه دور را بر زمین  نشانده – سپس آن هواپیما را در تلویزیون نشان داد.  

27دسامبر 2011 – جمهوری اسلامی ایران تهدید به بستن تنگ? هرمز کرد، که یک گذرگاه مهم برای حمل نفت است.
واشنگتن در این مورد  هشدار داد.  

28سپتامبر 2012 – ایالات متّحده، نام تشکیلات سازمان مجاهدین خلق ایران را که یک نهاد تبعیدی مخالف رژیم جمهوری اسلامی ایران است، از فهرست اسامی سازمان های تروریسنی حذف کرد و خشم جمهوری اسلامی ایران را برانگیخت. 

15ژوئن 2013 – ایالات متّحده آمادگی خود را برای همکاری مستقیم با رئیس جمهوری منتخب مردم ایران، حسن روحانی ابراز داشت. 

15سپتامبر 2013 – پرزیدنت باراک اوباما گفت با حسن روحانی، رئیس جمهوری اسلامی ایران، مکاتبه داشته است. 

27سپتامبر 2013 – اوباما و روحانی، با یکدیگر تلفنی گفتگو کردند. این نخستین گفتگو میان رهبران آمریکا و ایران از سال 1979 به این سو بود.

با سلام

بعد ازمطالعه این روز شمار که در تاریخ 8 مهر 92 از  خبر نامه صدای امریکا منتشر شده .چند نکته به ذهن رسید که قابل توجه بود.

1 – مبدا تاریخ ا ز نظر صدای امریکا (و دولت مردان آمریکا) بعد از گروگان گیری شروع میشود.

نه کودتای 28 مرداد 1322 و نه از حمایت های بی دریغ امریکا از جنایت های شاه مخلوع. ونه جاسوسی و ایجاد اغتشاش و درگیری در ایران قبل و بعد از زمان پیروزی انقلاب تا تسخیر لانه جاسوسی .

الف – عدم عذر خواهی ازمردم ایران به دلیل حمایت از شاه  

2- در جریان گروگانگیری هیچ اشاره ای به اقدامات خصمانه ای مثل عملیات دلتا نشده .

3 –در جریان جنگ تحمیلی هیچ اشاره به  نقش امریکا در تحریک و مساعدت های انجام شده به صدام ملعون نشده است .

4 – در جریان جنگ تحمیلی هیچ اشاره به نقش مستقیم امریکا در تصرف سکوهای نفتی ایران  و انهدام انها نشده .

بر خلاف معاهده 1975 الجزایر .   

در سال پایانی جنگ تحمیلی امریکا به صورت علنی وارد کمک نظامی شده و به ایران اعلان جنگ کرده بود.

5 – در جریان مورد اصابت (حمله) قرار گرفتن هواپیمای مسافربری ایران هیچ اشاره به دادن مدال شجاعت به خاطر کشتن مسافران هواپیما نشده.

6 – به خاطر کشته شدن افراد بیگناه امریکا هیچ وقت از مردم ایران هم عذر خواهی نکرد. بلکه با دادن مدال شجاعت توهین آشکار دیکری به مردم ایران کرد.

7 – بعد از حوادث 11سپتامبر رئیس جمهور آمریکا با وقاحت و بی تربیت ایران را محهور شرارت نامید.

8 – در جریان نشاندن هواپیمای جاسوسی امریکا ، دولت امریکا وقیحانه و با پرروی از ایران خواست که هواپیمای بدن سرنشین به انها بازگردانده شود.و طبق روال از عذر خواهی خبری نبود.

9- در جریان وضع تحریم های ناجوانمردانه و ظالمانه بر ضد مردم ایران  نقش فعال و به سزای امریکا گفته نشد .

10 –کمک به خارج کردن نام منافین از لیست سازمان های تروریستی که دست شان به خون 17 هزار ایرانی الوده است.

11 – کمک و حمایت از گروه های تررویستی مانند پژاک ، جندشیطان(ریگی ) ......

12 -  عدم بازگرداندن اموال و دارئی های مردم ،دولت  و شاه مخلوع که در امریکا بلوکه شده است .

(بالغ بر 30میلیارد دلار فقط پول نقد این مملکت از فروردین 58 در امریکا بلوکه میباشد)

13 - ..........

و دها مورد دیگر که نه بنده و شما اطلاع نداریم.

به گزارش نکات پرس،حسین شریعتمداری در کیهان نوشت:
این روزها، برخی از دولتمردان محترم کشورمان اصرار دارند که ابراز ناخشنودی توأم با عصبانیت نتانیاهو و سایر مقامات رژیم صهیونیستی از روند مذاکرات و اقدامات هیئت بلندپایه جمهوری اسلامی ایران در سفر اخیر به نیویورک را نشانه موفقیت‌آمیز بودن این سفر ارزیابی کنند و در مصاحبه‌ها و اظهارنظرهای خود با اشاره به دشمنی و کینه‌توزی رژیم اشغالگر قدس نسبت به ایران اسلامی، اعلام می‌دارند که اگر سفر نیویورک با موفقیت و دستاوردهای برجسته و درخور توجهی برای کشورمان همراه نبود، عصبانیت بارها اعلام شده نتانیاهو و هشدارهای پی در پی او به اوباما و سایر دولتمردان آمریکایی کمترین توضیح و توجیهی نداشت! مخصوصا آن که نخست‌وزیر رژیم کودک‌کش بلافاصله بعد از بازگشت رئیس‌جمهور محترم کشورمان به ایران، با عجله راهی آمریکا شد و در آستانه سفر خویش اعلام کرد برای مقابله با روند جدید روابط ایران و آمریکا و هشدار نسبت به نزدیکی این دو کشور به یکدیگر عازم واشنگتن است!


پیش از این طی یادداشتی در کیهان 7 مهرماه 92 با عنوان «چه دادیم و چه گرفتیم؟!» به ارزیابی مستند سفر رئیس‌جمهور محترم به نیویورک پرداخته و ضمن اشاره به برخی از نکات مثبت این سفر، نمونه‌های -متاسفانه - خسارت‌باری از نتایج آن را برشمرده بودیم. از این روی، درباره سفر نیویورک و ابعاد و آثار آن، اگرچه هنوز هم گفتنی‌هایی هست ولی موضوع یادداشت پیش روی، اشاره به ترفندی است که رژیم صهیونیستی و دولتمردان آمریکایی در یک پروژه دو سویه علیه جمهوری اسلامی ایران به صحنه آورده و در کمال تعجب دیده می‌‌شود برخی از دولتمردان کشورمان نیز در چرخه این «عملیات فریب» افتاده‌اند. بخوانید؛


1- در گرماگرم جنگ تحمیلی و بعد از آن که رزمندگان اسلام با چند خیز‌ بلند و عملیات موفق، ارتش تا بن دندان مسلح و مورد حمایت همه‌جانبه شرق و غرب را وادار به عقب‌نشینی کردند و در حالی که آمریکا و متحدانش از احتمال شکست‌های پی‌درپی دیگر صدام که اسطوره‌ شدن ایران اسلامی را درپی داشت به هراس افتاده بودند، رژیم صهیونیستی در خبری که بلافاصله در صدر اخبار رسانه‌های غربی و عربی جای گرفت از فروش اسلحه به ایران خبر داد! در آن هنگام حضرت امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه طی سخنانی ماندگار، فرمودند؛ اسرائیل می‌داند به اندازه‌ای پلید و نجس است که اگر انگشتش را به بحر محیط (اقیانوس) هم بزند، نجس می‌شود، چون این را احساس کرده است می‌خواهد با اینکه من کمک کرده‌ام! ایران را بدنام بکند.


این سخن حضرت امام(ره) که علاوه بر جایگاه ملکوتی ایشان، سخنی منطقی و همه فهم نیز بود، به وضوح نشان می‌داد که رژیم صهیونیستی با ادعای دروغ «ارسال اسلحه به ایران»! به شگرد معروف «نعل وارونه» متوسل شده و در پی بدنام کردن ایران اسلامی است.


همین جا باید توضیح داد که ممکن است گفته شود چرا حمایت آشکار مثلث آمریکا،‌ اسرائیل و انگلیس از مدعیان اصلاحات در جریان فتنه 88 را «نعل وارونه» تلقی نمی‌کنید و این حمایت را نشانه وابستگی فتنه‌گران به دشمنان بیرونی می‌دانید؟! در پاسخ این پرسش باید گفت؛ اگر اقدامات و حرکت یک جریان سیاسی با اهداف رسماً اعلام شده دشمن همخوانی داشت، بایستی تعریف و تمجید دشمن را «واقعی» و نشانه همراهی جریان مزبور با خواسته‌های دشمن دانست ولی چنانچه مسیر حرکت یک جریان با اهداف رسماً اعلام شده دشمن در تناقض بود، بدیهی است که تعریف و تمجید صورت گرفته را، باید از نوع «نعل‌وارونه» تلقی کرد. در جریان فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88، اصحاب فتنه دقیقا و بی کم و کاست خواسته‌های نه فقط اعلام شده- بلکه به گواهی اسناد غیرقابل انکار موجود- اهداف دیکته شده دشمنان بیرونی را دنبال می‌کردند. تا آنجا که هیچ واژه‌ای مانند «وطن‌فروشی» نمی‌تواند گویای عمق جنایت آنان باشد. اما، در جریان جنگ تحمیلی، برای هیچ کس کمترین تردیدی نبود که جنگ با حمایت مستقیم و بی‌پرده آمریکا، اسرائیل و شوروی سابق به ایران‌‌اسلامی تحمیل شده است و هدف اعلام شده آن نابودی انقلاب اسلامی بوده است، بنابراین بسیار بدیهی بود که ادعای فروش اسلحه اسرائیل به ایران، نه فقط با اهداف رژیم صهیونیستی همخوانی نداشت بلکه در نقطه مقابل آن نیز بود.


2- اکنون و بعد از توضیح ضروری فوق که فقط برای یادآوری بود به سراغ ماجرا می‌رویم و این ادعای برخی از دولتمردان را پی می‌گیریم که عصبانیت نتانیاهو از روند مذاکرات را نشانه موفقیت سفر نیویورک تلقی می‌کنند. گفتنی است در این نوشته فقط به شواهد و مستندات بدیهی و غیرقابل انکار اشاره شده و به وضوح نشان داده می‌شود که ابراز عصبانیت نتانیاهو از مذاکرات هیئت ایرانی در نیویورک از نوع «نعل وارونه» و صرفاً برای تحریک جمهوری اسلامی ایران به ادامه این روند است و رژیم صهیونیستی نه فقط از این روند عصبانی نیست، بلکه از آن بسیار خرسند نیز هست.

3- سؤال این است که چرا باید رژیم صهیونیستی از روند مذاکرات و اقدامات صورت گرفته در نیویورک عصبانی باشد؟! و کدامیک از اقدامات هیئت محترم جمهوری اسلامی ایران می‌تواند خشم این رژیم کودک‌کش را برانگیخته باشد؟! البته باید به این نکته ظریف توجه داشت منظور آن نیست که هیئت ایرانی علیه رژیم صهیونیستی موضعی نداشته است، بلکه با مروری بر آنچه در نیویورک و قبل از آن در جریان مقدمات سفر اتفاق افتاد، هیئت محترم کشورمان، اولاً؛ علیه رژیم صهیونیستی موضع جدیدی که پیش از آن بی‌سابقه بوده است اتخاذ نکرده بنابراین، خشم نتانیاهو نمی‌تواند و نباید آنگونه که تظاهر می‌کند، به خاطر مواضع ضدصهیونیستی جدیدی باشد که در گذشته سابقه نداشته است! و ثانیاً؛ هیئت دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در سفر نیویورک و مقدمات اولیه آن، امتیازاتی به رژیم اشغالگر قدس داده است که تاکنون بی‌سابقه بوده است، از این روی، نتانیاهو برخلاف تظاهر به عصبانیت، باید از روند مذاکرات و اقدامات هیئت ایرانی در نیویورک بسیار خشنود نیز باشد.


4- در این گزاره‌ها دقت کنید؛

الف: چند هفته قبل از سفر نیویورک و بعد از قطعی شدن این سفر، آیت‌الله هاشمی رفسنجانی - به عنوان یکی از استوانه‌های دولت جدید- در اقدامی عجیب و غیر منتظره اعلام کرد «ما، با اسرائیل سر جنگ نداریم. حالا اگر عرب‌ها جنگ کردند، ما کمک می‌کنیم»! آقای هاشمی با این اظهارنظر که بلافاصله بازتاب داخلی و خارجی گسترده‌ای یافت به رژیم اشغالگر قدس پیام داد دولت جدید از نظر حضرت امام(ره) که خواستار محو اسرائیل بود دست کشیده است! آیا غیر از این است؟!

ب: رئیس جمهور محترم کشورمان در نیویورک و به عنوان یک پیشنهاد اعلام کرد اسرائیل باید به معاهده NPT بپیوندد. این اظهارنظر که به نوشته روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» همه دیپلمات‌ها را مبهوت کرده بود، امتیاز بزرگی به رژیم صهیونیستی یعنی به رسمیت شناختن موجودیت اسرائیل بود! البته این اظهارات را می‌توان از نوع خطای بیان و سهواللسان تلقی کرد ولی متأسفانه این خطا تاکنون از سوی دولتمردان محترم تصحیح نشده است.

آیا رژیم صهیونیستی باید از این امتیاز آن هم از زبان بلندپایه‌ترین مسئول اجرایی ایران اسلامی، عصبانی باشد؟!


ج: آقای ظریف وزیر محترم امور خارجه کشورمان در آستانه سفر به نیویورک و در پاسخ به خانم «کریستی پلوسی» نوشته بود «ایران هرگز هولوکاست را انکار نکرده است» و با این حرکت خود از جایگاه وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، «هدیه»ای بزرگ و باورنکردنی به رژیم اشغالگر قدس داده بود. آقای ظریف در سفر نیویورک نیز در مصاحبه با شبکه ABC علاوه بر محکوم کردن هولوکاست، پای را فراتر نهاده و درباره نظر رهبر معظم انقلاب که هولوکاست را «افسانه» نامیده بودند، به خبرنگار ABC گفته بود «این واژه در نسخه انگلیسی سایت رهبر معظم انقلاب، اشتباهی ترجمه شده است»! آیا نتانیاهو و سایر مقامات رژیم کودک‌کش بایستی از این که وزیر خارجه کشورمان با اهدای این امتیاز، یکی از بزرگترین دغدغه‌های رژیم صهیونیستی را برطرف کرده است، عصبانی باشند؟!


د: دولتمردان محترم مورد اشاره در تحلیلی که با عرض پوزش فقط خنده‌دار است و در خوشبینانه‌ترین احتمال، از کم‌اطلاعی آنان حکایت می‌کند، نزدیکی ایران و آمریکا و رابطه آنها با یکدیگر را یکی از دلایل عصبانیت رژیم اشغالگر قدس معرفی کرده‌اند! که باید پرسید؛ آیا تصور می‌کنید آمریکا رابطه خود با اسرائیل را فدای رابطه و نزدیکی با ایران می‌کند؟! مگر نشنیدید که اوباما در سخنان خود در مجمع عمومی سازمان ملل یکی از موانع نزدیکی ایران و آمریکا را دشمنی ایران با اسرائیل دانست؟! و آیا اظهارات دو روز قبل اوباما که «اسرائیل همپیمان استراتژیک آمریکاست» را فراموش کرده‌اید؟ و مگر ندیدید که بعد از آن همه تبلیغ شما درباره تعامل جدید با آمریکا، مقامات آمریکایی چه پاسخی دادند؟! آنها مانند سی و چند سال گذشته با صراحت و این دفعه با صراحت بیشتر اعلام کرده‌اند که ایران «خنثی»! «دست کشیده از آرمان‌ها» و تسلیم شده در برابر باج‌خواهی آمریکا را می‌پسندند، حالا خودتان قضاوت کنید، آیا ایرانی- نستجیر بالله- با این ویژگی‌ها که آنان می‌پسندند می‌تواند برای رژیم اشغالگر قدس نگران‌کننده باشد؟!


5- با توجه به شواهد غیرقابل تردید فوق چگونه می‌توان ادعا کرد که نتانیاهو از روند مذاکرات نیویورک عصبانی است و این ادعای بی‌اساس را نشانه موفقیت بزرگ مذاکرات نیویورک تلقی کرد؟! در حالی که به وضوح می‌توان دید تظاهر مقامات رژیم صهیونیستی به عصبانیت «نعل وارونه» است و هدف از آن، اولا؛ فریب اذهان عمومی در داخل و ثانیا؛ ترغیب و تشویق دولتمردان محترم به ادامه روال کنونی است! وگرنه با شرحی که گذشت نتانیاهو باید از خوشحالی در پوست خود نگنجد و با دم خود گردو بشکند! خوشبختانه اظهارات اخیر ریاست محترم جمهوری و برخی از همان دولتمردان را می‌توان و باید نشانه پی بردن آنان به محاسبه غلط پیشین تلقی کرد.

  بازگشت روحانی درمیان استقبال موافقان و مخالفان
حسن روحانی رئیس جمهوری ایران درپی شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد و گفت و گوی تلفنی با باراک اوباما، روز شنبه به تهران بازگشت.

خبرگزاری فرانسه می گوید روزنامه های ایران نخستین تماس با یک رئیس جمهوری آمریکا را در بیش از سه دهه بعنوان پایان یک امر ممنوعه ستودند.

اما برخی از تندروها شنیدن خبر مکالمه 15 دقیقه ای با رهبر کشوری را که از دیرباز «شیطان بزرگ» نامیده می شود، بسیار دشوار دیدند.

در فرودگاه مهرآباد تهران ده ها نفر تجمع کرده بودند و هنگام عبور کاروان اتومبیل های روحانی و همراهانش، شعارهای «مرگ برآمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» سردادند. در این میان یک نفر نیز لنگه کفشی به سوی کاروان پرتاب کرد که به آقای روحانی برخورد نکرد.

همزمان  200 از تا 300 نفرطرفداران روحانی نیز جمع شده بودند و شعار می دادند «روحانی متشکریم». نیروی انتظامی نیز سعی در آرام نگاه داشتن جمعیت داشت.

در گزارش خبرگزاری فرانسه گفته می شود اعتراض در فرودگاه در نقطه مقابل تحسینی است که روزنامه های ایران بابت گفت و گوی تلفنی تاریخی روحانی با رئیس جمهوری آمریکا داشت.

او در فرودگاه به خبرنگاران گفت تماس تلفنی ابتکار اوباما بود و افزود «وقتی عازم فرودگاه بودیم، به من اطلاع داده شد کاخ سفید تلفنی با سفیر ما در سازمان ملل متحد تماس گرفته و رئیس جمهوری می خواهد چند دقیقه ای با من صحبت کند.»
این در حالی است که شامگاه گذشته، کاخ سفید اعلام کرد که درخواست مکالمه از سوی ایران مطرح شده بود.

هاشمی رفسنجانی رئیس جمهوری سابق گفت روحانی با حرف زدن با اوباما، اما خودداری از ملاقات با او، به یک «کودتای دیپلماتیک» دست زد.

به نقل از قاسم سلیمانی، فرمانده واحد عملیات پنهانی سپاه پاسداران انقلاب گفته شد توجه و احترامی که درنیویورک به روحانی نشان داده شد، نشانه ای بر سیاست دفاعی سخت ایران بود.

بسیاری ازروزنامه ها در صفحات اول خود عکس جلسه دیدار محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران با جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در مذاکرات اتمی در نیویورک را منتشر کردند.

ظریف درباره رسیدن به توافق تا یک سال دیگر ابراز امیدواری کرده است. با این حال، همتایان غربی او در جلسه روشن ساختند توافق ایجاب خواهد کرد ایران امتیازات بزرگی بدهد.

خبرگزاری فرانسه می گوید روحانی اینک باید جناح های مختلف در داخل حاکمیت را به ارزشمند بودن امتیازدهی متقاعد سازد.

(voa)

دیدار آیت‌الله اراکی با رهبر حزب سعادت ترکیه
رهبر حزب سعادت ترکیه با دبیرکل مجمع جهانی تقریب‌مذاهب اسلامی دیدار و پیرامون مسائل جهان اسلام گفت و گو کرد.
به گزارش خبرگزاری تقریب، اوغوزهان اصیل ترک رهبر حزب سعادت ترکیه در دیداری با آیت‌الله اراکی دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی پیرامون مسائل جهان اسلام گفت وگو کرد، و انجام فعالیت‌هایی در جهت مقابله با حرکت‌های تکفیری و افراطی در کشورهای اسلامی، مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
در ادامه آیت‌الله اراکی توضیحاتی در خصوص ساختار قانون اساسی در ایران شامل انتخاب شورای نگهبان قانون اساسی و ساختار کلیات نظام و همچنین جایگاه نظام اسلامی در ایران بیان کرد که بسیار مورد توجه آقای اوغوزهان اصیل ترک قرار گرفت.
همچنین مقرر شد اجلاس آتی کمیته صلح اسلامی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در آینده نزدیک در کشور ترکیه از سوی حزب سعادت و به مدیریت رهبر این حزب برگزار شود.

کیهان

بانک مرکزی بنگاه تجاری آقای رئیس نیست! (خبر ویژه)
اظهارات غیرمترقبه رئیس بانک مرکزی در مخالفت با کاهش قیمت دلار با شگفتی و اعتراض اقتصاددانان مواجه شده است.
دکتر غلامحسین خورشیدی دراین‌باره به «فردا» گفت: آقای سیف (رئیس بانک مرکزی) یک مدیر بانکی است! حقیقتا من یک مقداری تعجب کردم چرا ایشان چنین صحبتی می‌کنند. شاید ایشان به بانک مرکزی مانند یک بانک تجاری نگاه می‌کنند چون سابقه مدیریتی ایشان در بانک‌داری تجاری بوده است. ایشان باید تفکر خود را تغییر دهند. توجه کنید که بانک مرکزی به تعبیر معمول یک بانک نیست ما در تعریف آکادمیک نیز بانک مرکزی را بانک بانک‌ها یا به تعبیری بانک کنترل‌کننده سیاست‌های پولی می‌دانیم و به عبارتی دیگر بانکی است، فرابانکی. حال اگر بخواهید یک تفکر بانکی معمولی را در بانک مرکزی حاکم کنید قطعا با مشکلات متعددی روبرو خواهیم شد.
وی افزود: بانک مرکزی را باید به عنوان نهادی نگاه کرد که از سر منافع اجتماعی و منافع بین‌المللی ایران باید وظایف خود را انجام دهد اگر با این دید به بانک مرکزی نگاه کنیم ریاست محترم بانک مرکزی در زمینه جلوگیری از کاهش نرخ ارز حرف منطقی نزده‌اند. نرخ ارز هر چقدر در کشور ما کاهش پیدا کند اعتبار سیاسی و اقتصادی ما را در سطح جهانی افزایش می‌دهد حتی اگر منافعی هم از افزایش نرخ ارز عاید کشور شود این منافع خیلی کم ارزش‌تر از منافعی است که باعث می‌شود حیثیت سیاسی و اقتصادی کشورمان در جهان با افزایش نرخ ارز ابعادش کم اهمیت شود چون اندازه نرخ برابری ریال با ارزهای بین‌المللی شاخصی است برای سنجش اعتبار سیاسی و اقتصادی کشور در سطح بین‌المللی حال با چنین شرایطی رئیس کل بانک مرکزی که باید حافظ این اعتبار در سطح جهانی باشد خلاف این عمل می‌کند و من به عنوان یک اقتصاددان نمی‌توانم این عملکرد آقای سیف را توجیه کنم.
همچنین دکتر محمدابراهیم یاوری استاد دانشگاه شهید بهشتی در نامه‌ای انتقادی نوشت: بزرگواران اقتصاددان، اقتصاد خوانده و غیراقتصادی که دست بر قضا و به دست سرنوشت از زمره ژنرال‌های دولت تدبیر و امید شده‌اید! دقت داشته باشید که کوچکترین حرف و اعلام موضع شما چه از نوع سنجیده و چه از نوع نسنجیده آن می‌تواند اقتصاد کشور را دچار نوسانات سهمگینی کند.
وی می‌نویسد: شما که بیشتر از بنده و بسیاری از همکاران بنده، معتقد به اقتصاد آزاد و باز گذاشتن دست عوامل اقتصادی بازار هستید؛ پس دلیل مداخله‌های بجا و نابجا در مورد نرخ ارز برای چه منظور صورت می‌گیرد؟
اینکه به محض اینکه اقتصاد داخلی ما شاهد افزایش ارزش پول ملی می‌شود و کاهش نرخ دلار نوید اصلاح قیمت‌ها را می‌دهد، چرا بعضی از این ژنرال‌ها به مذاق‌شان خوش نمی‌آید و بلافاصله وارد میدان می‌شوند و با ارائه تئوری‌های من درآوردی نوید افزایش مجدد قیمت‌های غیرواقعی ارز را می‌دهند؟
یاوری نوشت: اگر خدای ناکرده منافع شخصی، حزبی و یا گروهی ایجاب می‌کند که در پی افزایش نرخ ارز باشید بهانه دیگری دست و پا کنید چون شرط لازم جهش صادراتی، اصلاح ساختارهای نابود شده تولید است؛ تولیدی که گل سرسبد آن خودروهای غیراستاندارد می‌باشد و تا روزی که صنعت و تولید ما صنایع خودروسازی را با همه پشتیبانی‌های منطقی و غیرمنطقی تحمل می‌کند و از بابت حفظ غیرعقلایی این صنعت ده‌ها هزار بیمار را روانه گورستان و ده‌ها هزار انسان سالم را روانه بیمارستان می‌کند نشان می‌دهد که هیچ هدف جدی برای این اصلاح وجود ندارد و قطعا به دنبال جهش صادراتی بودن در حد قصه و داستان باقی خواهد ماند.

شما اقتصاددانید یا حزب باد؟! (خبر ویژه)
یک اقتصاددان شبه اصلاح‌طلب که از منتقدان اصلی کاهش ارزش پول ملی در دو سال اخیر بود و آن را عامل «له شدن اقشار کم‌درآمد کشور» می‌دانست، اکنون به حامی اظهارات رئیس کل بانک مرکزی درباره لزوم عدم کاهش قیمت دلار تبدیل شده است!
حسین راغفر در دوره دولت احمدی‌نژاد از منتقدان همیشگی سیاست‌های اقتصادی آن دولت محسوب می‌شد و محاسبه‌های انفرادی او درباره افزایش شدید افراد زیر خط فقر در هشت سال اخیر بارها به تیتر اول رسانه‌های مخالف دولت تبدیل می‌شد.
به گزارش مشرق، از سال 1390 هم که بازار ارز به هم ریخت و ارزش پول ملی کشور روز به روز افت کرد، راغفر از جمله اقتصاددانانی بود که با روند افزایش قیمت دلار به شدت مخالفت می‌کرد. به عنوان مثال می‌توان به گفتگوی او با روزنامه شرق در 17 شهریور 1390 اشاره کرد که او افزایش قیمت دلار را عامل «له شدن کم‌درآمدها» خوانده و نسبت به کاهش ارزش پول ملی هشدار داده بود. این چهره اصلاح‌طلب در آن گفتگو به صراحت اظهار داشته بود که «افزایش نرخ ارز باعث افزایش شدید قیمت کالاها در داخل می‌شود که نه تنها سبب کاهش رفاه اجتماعی، گسترش فقر و افزایش نابرابری‌ها می‌شود، بلکه قدرت تولیدکنندگان برای بازارهای داخلی را نیز در مقابل کالاهای خارجی به شدت متزلزل می‌کند. نتیجه آن، افزایش تعطیلی واحدهای تولیدی در داخل و گسترش رکود می‌شود... افزایش نرخ ارز اگر تاثیر مثبتی داشته باشد، در نظم کنونی کشور ما، قطعا به نفع طبقات خاصی از منتفعان کنونی است و بدون تردید به زیان طبقات کم‌‌درآمد است.»
اما گویا دیدگاه این اقتصاددانان نسبت به نوسانات نرخ ارز با تغییر دولت، تغییر کرده چرا که او این روزها دیگر مخالف کاهش ارزش پول ملی نیست و اتفاقا از افزایش قیمت دلار، حمایت هم می‌کند.
در حالی که در روزهای اخیر شاهد موج انتقادات نسبت به اظهارات رئیس کل بانک مرکزی در مخالفت با کاهش قیمت دلار بودیم، راغفر به حمایت از این اظهارات پرداخته است. به گزارش روزنامه آفتاب یزد راغفر گفته است: «در حال حاضر قیمت دلار باید حول و حوش 3100-2800 باشد و این که رئیس کل بانک مرکزی گفته نباید دلار بیش از این پایین برود کاملا درست است.» اگر استدلال سال 90 آقای راغفر درست بوده باشد، پس کاهش قیمت دلار باید به نفع اقشار کم‌درآمد باشد، بنابراین چرا ایشان به زیان این اقشار، موضع می‌گیرند؟ شاید تناقض اظهارات آقای راغفر درباره نرخ ارز را باید به پای تغییر دولت گذاشت.