گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سرگذشت اولین رئیس جمهوری اسلامی ایران یکی از مقاطع عبرت‌آموز تاریخ معاصر است و زندگی سیاسی بنی صدر از آن روزی که به عنوان منتخب مردم مسلمان ایران در چهره‌ای منافقانه در اوج قدرت قرار گرفت تا آنجایی که به عنوان چهره‌ای مطرود از کشور گریخت، می‌تواند درس های فراوانی برای این روزهای ما داشته باشد.

یکی از تاسف‌بارترین و فراموش‌نشدنی‌ترین اتفاقات دوران ریاست جمهوری ابوالحسن بنی‌صدر هجوم او به کسانی بود که وی آن‌ها را دشمن خود فرض کرده و از هیچ اقدامی برای تاختن به ایشان کوتاهی نمی‌کرد. او حتی از این‌ که رویه‌های تخریبیش اساس جمهوری و استقلال کشور را خدشه‌دار ‌کند نیز پروایی نداشت.

بنی صدر در سخنرانی های متعدد مدام از اقلیتی می‌گفت که سعی دارند کشور را در قبضه‌ی خود بگیرند. او از کسانی گلایه داشت که بنا به ادعای او با داشتن زندان، روزنامه‌نگاران نفوذی را بازداشت کرده و با ایشان برخوردهای افراطی و خشونت آمیز می‌کردند و این همه در شرایطی بود که او هر روز به بهانه‌ای منتقدانش را به باد تهمت و افترا گرفته و با کمک گروهک‌های ضدانقلاب و مرتبط با بیگانه که در اطرافش گرد آمده بودند، چنان جو خفقان و اختناق ایجاد کرده بود که منتقدانش حتی از حضور در فضای دانشگاه‌ها نیز پروا داشتند.

سخنرانی‌های بنی صدر ادامه داشت و با هر بار سخنرانی او موجی از اختلاف ایجاد می شد، او در بخشی از سخنرانی  22بهمن 1359 می‌گوید: «آن شعارهایی که شما برای آن قیام کردید حق شماست و نباید اجازه دهید هیچ گروه چماقدار و بی چماق این حقوق را از شما سلب کند.»

پس از دولت موقت و روی کار آمدن شورای انقلاب، بنی صدر می کوشید خود را به عنوان دلسوزترین و آگاه ترین فرد انقلابی معرفی کند. وی با انتشار روزنامه «انقلاب اسلامی»، بهترین شعارها را مطرح کرد و توانست طرفداران زیادی را برای خود گرد آورد. او که در انتخابات ریاست جمهوری وعده‌ی بهبود وضعیت معیشتی به مردم داده بود، پس از تکیه زدن بر کرسی ریاست جمهوری تمام وعده‌های خود را به باد فراموشی سپرده و سرگرم جدال با منتقدانش با هدف از میدان راندن ایشان و قبضه کردن قدرت در دستان خود و گروه مطبوعش شد.

در این زمان بنی صدر، حملاتی را علیه قوه‌ی قضاییه به خصوص دادستانی کل انقلاب آغاز کرد. مهمترین عامل تاخت و تاز بنی‌صدر علیه قوه‌ی قضاییه، دستگیری و محاکمه‌ی منافقین لانه کرده در برخی مطبوعات و ارکان نظام بود. شهید قدوسی که در شناسایی خط نفاق سابقه ای طولانی داشت، در برابر فشارهای او به شدّت مقاومت می کرد. برای نمونه، باید به مسئله اعدام فرّخ روح پارسا اشاره کرد؛ او وزیر آموزش و پرورش رژیم شاه بود که بنی صدر با مطرح کردن مسئله هم زمانی با تولد حضرت فاطمه علیهاالسلام ، کوشید از اجرای حکم اعدام او جلوگیری کند، ولی شهید قدوسی قاطعانه حکم را اجرا کرد

درگیری‌های او با مجلس شورای اسلامی نیز خود حکایت مثنوی هفتاد من کاغذ است. بنی صدر در شرایطی مخالفان خود را اقلیتی کوچک می‌نامید که بسیاری از نمایندگان ملت نسبت به رفتارهای او انتقاد داشتند. او که با توسل به وعده‌ی ایجاد اقتصاد علمی و از بین بردن فقر توانسته بود رای مردم انقلابی ایران را به دست آورد؛ اکنون سعی داشت با تفسیری من در آوردی و فاقد پشتوانه‌ی منطقی از نتایج انتخابات ریاست جمهوری، آراء مردم را به مخالفت مردم با انقلابیونی که او آن‌ها «افراطیون» می‌نامید؛ تعبیر کرده و انقلابیون را با برچسب چماقدار و افراطی از میدان براند.

بنی‌صدر از مخالفان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود و از هیچ کوششی برای تضعیف این نهاد برآمده از انقلاب کوتاهی نمی‌کرد. او سعی داشت با ایراد اتهام و افترا به پاسداران انقلاب اسلامی که آنها را بزرگترین مانع در تلاش‌هایش برای منحرف کردن انقلاب می‌دید؛ از سر راه خود بردارد. رئیس جمهوری برای نیل به این هدف شوم از ترفند اختلاف افکنی بین ارتش و سپاه استفاده کرده و خود را مخالف آنچه خودسری انقلابیون می‌نامید جا می‌زد.

خصلت‌های شخصی ایشان نیز هر کدام در سلب صلاحیت لازم برای رئیس‌جمهوری یک دولت اسلامی دارای نقش و تأثیر است. غرور وی که خود را «اندیشمند بزرگ قرن» و کتاب خود را «بزرگ‌ترین اثر تاریخ اسلام» می‌شناخت نشان از نخوت و غرور ریشه دوانده در تار و پود وجود او دارد.

مقام‌پرستی او که اطرافیان متملق و چاپلوس را در دایره‌ی نزدیک به او نفوذ می‌داد. خودبزرگ‌بینی او که معتقد بود پس از امام، کسی از او مناسب‌تر برای رهبری نیست و بسیاری دیگر از این قبیل خودبزرگ‌بینی‌ها سبب می‌شد تا بنی‌صدر تحمل شنیدن هیچ نظر مخالفی را نداشته و در برابر کوچکترین انتقادی، برآشفته شده و زبان به توهین و تحقیر بگشاید.

این روحیات دقیقا همان زنگ خطری بود که حضرت امام در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری نسبت به آن هشدار داده و فرموده بودند: «حبُّ الدنیا رأس کلّ خطیئه».

اوج قانون‌گریزی‌ها و حملات بنی‌صدر به مخالفانش در غائله‌ی 14 اسفند 59 اتفاق افتاد. روزی که او به بهانه‌ی سالمرگ مصدق برای سخنرانی به دانشگاه تهران رفت. او در این مراسم و درحالی که نیروهای منافقین و ضدانقلاب اطرافش را گرفته و حمایتش می کردند؛ به جای پرداختن به وعده‌های بی‌سرانجام انتخاباتی‌اش، ترجیح داد تا همه‌ی ارکان نظام را از قوه‌ی قضاییه و کمیته‌های انقلاب گرفته تا سپاه پاسداران و روزنامه‌های منتقدش را به صورت هم‌زمان مورد حمله قرار دهد. این حریف‌طلبی بنی‌صدر در نهایت کار را به جایی رساند که نیروهای انقلاب خصوصا رهبر انقلاب به این نتیجه رسیدند که ادامه‌ی روند اختلاف‌افکنی توسط رئیس جمهور قابل قبول نیست و ممکن است به ناامیدی مردم از انقلاب و سلب اعتماد ایشان بینجامد.

با این تفاسیر و از آنجایی که تفرقه‌انگیزی‌های رئیس جمهور به صورت روزافزون منافع ملی را مورد تهدید قرار می‌داد، مجلس شورای اسلامی در خردادماه سال 60 حکم به عدم کفایت سیاسی رئیس جمهوری داده و عزل او را تصویب کردند تا انقلاب اسلامی با سرافرازی از یکی از دشوارترین آزمون‌های خود را پشت سر گذاشته و دست رئیس جمهور هتاک را از کرسی ریاست بر قوه‌ی مجریه کوتاه کند.

امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) تاریخ را چراغ راه آینده می‌نامد. مثلی معروفی نیز وجود دارد که می‌گوید: تاریخ همیشه در حال تکرار است. شکی نیست که رذیلت‌های اخلاقی که بنی‌صدر را از کرسی ریاست جمهوری الهی‌ترین نظام جهان پایین کشیده و به زیر افکند؛ همان غرور، نخوت و قدرت‌طلبی که سبب شد تا رئیس دولت وقت به هر روز منتقدانش را آماج حملات ناجوانمردانه قرار داده و به همه‌ی مسئولان بتازد؛ مختص شخص او نبوده و ممکن است در هر برهه‌ای از تاریخ انقلاب اسلامی تکرار شود. بد نیست مسئولان نظام در هر دوره‌ای با عبرت‌گیری از آنچه به سقوط بنی‌صدر انجامید، جلوی تکرار حماسه‌ی عزل او را گرفته و از تولد یک بنی‌صدر دیگر در تاریخ انقلاب اسلامی جلوگیری کنند.

خبرگزاری دانشجو در گزارش دیگری به شکل مبسوط‌تر به ماجرای غائله‌ی 14 اسفند و عزل بنی‌صدر خواهد پرداخت.

فرشته روح افزا، عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو، در خصوص جلسه ای که در مورد صیانت از عفاف و حجاب در کمیسیون فرهنگی مجلس و با حضور مجید انصاری به عنوان نماینده پارلمانی دولت صورت گرفت گفت: در این جلسه پیشنهاد شد خانم هایی که در خودروها بی حجاب هستند جریمه شوند که این سخنان مورد نقد مجید انصاری قرار گرفت و وی با این طرح مخالفت کرد که بی حجابی با برگه جریمه تنزل پیدا کند و جریمه نقدی در این خصوص کارایی لازم را ندارد. برای حجاب می توانیم از مدل های ترکیه و لبنان استفاده کنیم در خصوص این سخنان انصاری حتی یکی از حضار خطاب به وی عنوان کرد مگر تو روحانی نیستی و دین نداری و بعد از این گفتگوها انصاری منتظر نماند تا اعتراض بقیه ها را گوش کند و جلسه را ترک کرد.

وی ادامه داد: انصاری در حالی این ادعای خود را تکذیب می کند که من صراحتا از مجلس شورای اسلامی می خواهم صوت آن جلسه را بدون سانسور و کم و کاست پخش کنند تا دروغگو مشخص شود.

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، بی‌شک منفورترین رژیم نزد اهالی منطقه پس از رژیم نامشروع صهیونیستی، دولت مرتجع سعودی است، این را به جرأت می‌توان گفت. رژیمی توتالیتر و دیکتاتور؛ که با آداب و ترتیبات قرون وسطا اداره می‌شود و از اتحاد شوم تاج و وهابیت پایه‌ریزی شده است. تردیدی نیست که یکی از عوامل تنفر ملت های منطقه از این رژیم متحجر، همین مذهب دُگم و افراطی وهابیت است، مذهبی که تخم آن صد و چند ده سال پیش و به دست انگلستان در منطقه کاشته شد و تا کنون ثمرتی جز جنگ و نژادپرستی در جهان اسلام نداشته است. انگلیسی‌ها به خوبی می‌دانستند می‌توانند با ابداع مذهبی واپس‌گرا و اطاعت‌پذیر در میان مسلمین، بر امورات و چاه‌های نفتی آن ها مسلط شده و پادشاهانی دست نشانده و خودفروخته را برای اجرای اوامر خود روی کار آورند.

خشم و تنفر مردم ایران از رژیم کودک‌کُش سعودی از همان روزهای نخست انقلاب اسلامی هم تا به امروز در حد منتهای خود قرار داشته و خاصه این روزها و بعد از به خاک و خون کشیده شدن صدها تن از حجاج ایرانی در فاجعه منا، به نحو بی سابقه‌ای افزایش یافته است. مردم ما هیچ‌گاه هیچ دل خوشی از آل سعود و عُمال آن نداشته‌اند، چه از همان روزهایی که گنبد و بارگاه ائمه ی شیعه را در بقیع مورد جسارت و تخریب قرار دادند و چه آن روزهایی که صدها تن از هموطنان‌مان را در سال 66 و در حین مراسم برائت از مشرکین قتل عام کردند، و چه این در این سالهای اخیر که با ابداع و پشتیبانی از انواع و اقسام گروه های تکفیری-تروریستی در منطقه، خواب و خوراک از سرِ بسیاری از برادران ایمانی ما ربودند و چه حتی این اواخر و وقتی که "چنگیز مآبانه" شمشیر را برای مردم مستضعف یمن از رو بستند و با حملات هوایی و زمینی خاک آن دیار کهن را به توبره کشیدند.

در تمام این سال‌ها اما برخلاف توده‌های مردم، متأسفانه برخی افراد و برخی مسؤلین در درون کشور به دنبال از سرگیری روابط حسنه با این رژیم قرون وسطایی بوده‌اند. برخی‌ها هم احتمالاً و با دریافت پول‌های کلانی از شیوخ عرب، اجیر شده‌اند تا خشم و غیرت انقلابی مردم ایران را مورد تردید قرار داده و با هماهنگی دیگر سرویس‌های جاسوسی غربی در این بین دلالی کنند.

آن چه در پی است معرفی برخی از این افراد و نقش آن‌ها در راه ترمیم روابط و تطهیر رژیم تمامیت‌خواه سعودی است:

عطاالله مهاجرانی

وزیر فرهنگ سابق، «شیر خَر» خورده‌ی اصلاح‌طلبی که رییس دولت اصلاحات وی را «زینت الوزرا»ی کابینه‌ی خود می‌دانست و به مواضع و اقدامات خلاف شرع و هنجارشکنانه‌ی وی در زمان وزارتش فخرها می‌کرد. مهاجرانی در آن سالها و در زمان قدرت اصلاح‌طلبان تمام تلاش خود را در قامت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی این مملکت برای ایدئولوژی‌زدایی و لیبرالیزه کردن فضای فرهنگی کشور انجام داد و به این ترتیب می‌کوشید تا عملیات استحاله و تغییر نرم رفتار جمهوری اسلامی را که مدّ نظر آل سعود و غربی‌ها بود، به نحو بی‌نقصی انجام دهد.

مهاجرانی اما وقتی که تشت رسوایی وطن فروشی‌هایش از بام افتاد و البته بعد از افشای خبر تجاوز وی به منشی و مسؤل دفترش، متواری شد و از ایران گریخت و به دامان پادشاهی انگلستان در لندن پناهنده شد. او تمام این سال‌ها و در خدمت انگلیسی‌ها توان پیدا و پنهان خود را برای اطاعت از سرویس‌های جاسوسی غربی و تضعیف نظام اسلامی معطوف کرده است.

اسنادی که اخیراً توسط سایت ویکی لیکس منتشر شده نشان می‌دهد مهاجرانی علاوه بر سرویس های جاسوسی غربی، از رژیم مرتجع سعودی نیز دریوزگی می‌کرده است. سایت ویکی‌لیکس سندی منتشر کرده که نشان می‌دهد سفارت سعودی در انگلیس هزینه تحصیل پسر وی را تأمین می‌کرده‌ است. این سند که تاریخ آن متعلق به 10 اکتبر سال 2011 است اشاره می‌کند که به درخواست عطاالله مهاجرانی این بورس تحصیلی در مقطع دکترا برای پسرش توسط سفارت عربستان تامین شده است. هم‌چنین این سند اشاره دارد که سفارت عربستان در لندن هزینه بیش از 12 هزار پوندی برای هرسال تحصیلی(4 سال_از 2011 تا2015) و هزینه‌ای بالغ بر 4256 پوند برای هزینه‌های زندگی پسر مهاجرانی را تامین می‌کند.

علیرضا نوری زاده

نوری زاده یکی از عوامل سرویس های جاسوسی غربی است که حالا سال‌هاست با پول شیوخ  سعودی بساط تبلیغاتی و جاسوسی خود علیه جمهوری اسلامی را در لندن پهن کرده است. ارتباطات گسترده نوری زاده با دستگاه‌های اطلاعاتی-جاسوسی اعراب و غربی‌ها و صهیونست‌ها از دیرباز تاکنون ادامه پیدا کرده است. از جمله عناصر مرتبط با نوری زاده در داخل به زمانی برمی‌گردد که وی در تلاش برای احیا و استفاده از باند مهدی هاشمی معدوم و خط دنباله او بود.

نوری زاده در تمام طول مدت وابستگی به سرویس‌های غربی علاوه بر استفاده از منابع اطلاعاتی آن‌ها و خدمت رسانی‌های گستره به عوامل اجرایی‌شان از منابع مالی این سرویس‌ها نیز بی بهره نبوده است.

او با دریافت پول‌های هنگفت در مقطعی خاص عامل ایجاد جنگ روانی در داخل نظام بود. شرکت در جلساتی مانند الجنادریه و دریافت کمک هزینه چندین میلیون دلاری از پادشاه عربستان او را تبدیل به رابط اصلی فتنه گران و منابع مالی غربی و عربی کرده است و اکنون در میان اپوزیسیون به عنوان «کیسه پول» شناخته می‌شود.

اکبر هاشمی رفسنجانی

در تمام دوران ریاست جمهوری اش می‌کوشید تا روابط ایران و عربستان را بهبود بخشد. وی سفرهای متعددی به عربستان انجام داد و گفته می‌شد که جایگاه خاصی نزد مقامات عربستانی پیدا کرده، و حتی با شیوخ عرب روابط خانوادگی هم دارد. این جایگاه به حدی بود که بعد از اتمام دوره ریاست‌جمهوری هاشمی و در 20 خرداد 1387، از وی به عنوان مهمان ویژه کنفرانس بین‌المللی گفتگوی اسلامی دعوت به عمل آمد تا در این کنفرانس شرکت کند.  

یک سند محرمانه ارسال شده از کویت به وزارت خارجه آمریکا در تاریخ 24 ژانویه 2007 به شرح نتایج دیدار یک روحانی بلندپایه شیعه کویتی با علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس تشخیص مصلحت نظام در یک هفته قبل‌تر می‌پردازد. این سند که سایت افشاگر ویکی‌لیکس آن را منتشر کرده از قول «سید محمد باقر المحری»، از روحانیون بلندپایه شیعه در کویت می‌نویسد آقای رفسنجانی «حامی ایده گفت‌وگوی آمریکا، عربستان سعودی  و ایران درباره عراق است».

در بخشی از این سند آمده است: «المحری مدعی است رفسنجانی کاملاً با او درباره نیاز گفت‌وگو بین آمریکا، عربستان سعودی و ایران موافق است.»

در ادامه سند مورد نظر آمده است: «المحری درباره عراق، شدیداً و مکرراً بر لزوم تعامل شیعیان عراق با عربستان سعودی و مماشات با آنها تأکید و استدلال می‌کند سنی‌ها در عراق نباید از فرایند سیاسی کنار گذاشته شده و به حاشیه رانده شوند.»

شیخ اکبر هاشمی، که به طور سنتی گمان می‌شد روابط خوبی با خاندان سلطنتی سعودی دارد، این روزها اما و بعد از مرگ ملک عبدالله و به تاج و تخت رسیدن پادشاه جدید، به نظر می‌رسد دیگر حنایش نزد سعودی ها رنگ باخته و دیگر خبری از میانجی‌گری‌های وی برای بهبود روابط دوجانبه نیست. شیخ اکبر اما هم‌چنان امیدوار به نظر می‌رسد. آن چنان که در چند روز گذشته بازهم و در ملاقات با اشتان مایر وزیر امور خارجه آلمان، از وی خواست تا برای بهبود روابط ایران و عربستان اقدام کند.

رییس دولت اصلاحات

رییس دولت اصلاحات هم از دیگر رجال سیاسی کشور است که می کوشد تا برخلاف خشم و نفرت انقلابی مردم از پادشاهی آل سعود، به دلالی روابط بین ایران و رژیم سعودی بپردازد.

وی در جریان سفرها و ملاقات‌های مشکوکی که پیش از انتخابات هشتاد و هشت به کشورهای مختلف جهان داشت، به عربستان سعودی هم رفت و در جریان ملاقات با ملک عبدالله پادشاه وقت سعودی، کمک یک میلیارد دلاری را برای تقویت آن‌چه "جنبش سبز" نامیده می‌شد دریافت کند. آنچه بر حساسیت‌های این دیدار و پرداخت رشوه از سوی سعودی‌ها افزوده، شنیده‌های فراوان درباره نقش عربستان سعودی در جریان انتخابات و حوادث پس از آن است. سعودی‌ها حتی برنامه‌های مدونی برای همکاری رسانه‌ای با CIA در جهت حمایت از آشوب‌های تهران را طراحی کرده بودند.

محمد جواد ظریف

نه این که بعد از فاجعه منا کمترین تحرک دیپلماتیکی از وی و دستگاه تحت امرش برای تعقیب و پیگیری قضایی عاملان و بانیان سعودی آن جنایت دیده نشد، که بعد از گذشت کمتر از چند روز از آن فاجعه و در مصاحبه با یک روزنامه کویتی از تمایلش برای دوستی با عربستان سخن گفت! تصویر زانو زدن وی در برابر یکی از شیوخ عرب و در روزهای غصه و غم‌های مردم در رثای هموطنان به خاک و خون کشیده شده‌شان در صحرای منا، اوج حقارت و درماندگی دیپلماسی خنده را در تعامل با سعودی به نمایش گذاشت.

در روزهای اخیر هم و همزمان با سفر وزیر خارجه آلمان به تهران، ترجیح داد تا وی را هم واسطه روابط با عربستان قرار دهد، هرچند که این واسطه‌گری با واکنش تند و خشن الجبیر وزیر خارجه سعودی ها مواجه شد، الجبیر در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با اشتان مایر ضمن اشاره تلویحی به این واسطه‌گری، ایران را به مقابله در همه ی عرصه‌ها تهدید کرد. در بیشتر از دوسال گذشته استاد محمد جواد ظریف ترجیح داده تا به جای دفاع از منافع ملی و استیفای حقوق مردم، تنها بخندد و در برابر اعراب زانو بزند. «عزت» کلیدواژه گم‌شده‌ی این روزهای دستگاه دیپلماسی است.

امیرحسین چگونیان، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه کاشان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو در اصفهان، در رابطه با صحبت‌های اخیر صادق زیباکلام گفت: زیباکلام در مصاحبه‌ای خطاب به زارعی، نماینده مجلس که به دلیل تائید برجام، به ابراز احساسات قلبی خود پرداخته بود، گفت: «آیا شما هیچ وقت برای شش میلیون بیکار مملکت گریه کرده‌اید؟»

وی افزود: متأسفانه، در جامعه‌ای قرار داریم که آقایان به‌اصطلاح سیاستمدار به‌آسانی مطالب را با هم خلط می‌کنند، اشتغال‌زایی را وظیفه نمایندگان مجلس می‌بینند و امثال‌ها.

دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه کاشان تصریح کرد: آقای زیباکلام، آیا تا به حال به دولت گوشزد کرده‌اید که شش میلیون بیکار داریم؟ آیا تا به حال پیگیر این امور بوده‌اید؟ یا مانند امروز به دنبال این هستید که مطالب را باهم درآمیزید و آنچه را که خود دوست دارید، از آن دربیاورید.

چگونیان با تأکید بر اینکه تاریخ بهترین قاضی است، گفت: مغلطه‌های امثال صادق زیباکلام حق را باطل نمی‌کند.

وی ادامه داد: گریه‌های زارعی بر توافقی است که نه شش میلیون نفر را، نه جوانان بیکار را، بلکه امثال زیباکلام را هم به خاک سیاه می‌نشاند.

دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه کاشان در پایان با اشاره به عبارت «گریه کنید که گندم ری، فقط در باغ سبزی است که دشمن نشان می‌دهد!»، گفت: این گریه ناشی از این است که زارعی می‌داند اجرای توافق مذکور، مسیر را برای جنگ آمریکا هموارتر می‌کند و قدرت بازدارندگی ایران را برای مقابله، به نزدیکی صفر می‌رساند.