دیشب شبکه سوم تلویزیون، مستند تقاطع درباره قتل نداآقاسلطان را نشان داد. الان قصد بررسی مستند و کیفیت آن را ندارم. چه آنکه در برابر ساخته بی سر و ته صدای آمریکا این یک شاهکار به حساب می آمد. 

قسمتی از فیلم به عباس کارگر جاوید اختصاص داشت. فرد بسیجی که به گفته آرش حجازی، قاتل ندا بوده است. اما نه اسلحه ای از او پیدا شد، نه سندی بر قاتل بودن وی.

دیروز عباس درحالی جلوی دوربین رفت که با ماسک صورتش را پوشانده بود. ماسکی که برای او زندگی را به ارمغان آورده بود. او به خوبی از خودش دفاع کرد و همه اتهامات را پاسخ داد.

تکه ای از فیلم اما تکان دهنده بود.

عباس رو به استاد موسیقی و دیگر شاهد قتل می گوید: شما هم مثل من متهم به قتل ندا بودید، اما کدامتان زندگی اش را رها کرد؟ من الان توی اتاق 6 متری زندگی می کنم. شماره تلفن و آدرس من در سراسر دنیا پخش شد. بیشترین آزار و اذیت را من متحمل شدم، چرا؟

چرایش را من می گویم. چون عباس یک بسیجی بود.

دیشب غمی در صدا و سیمای عباس دیدم که اضطرار در آن موج می زد. عباس به جای من آنجا بود.  به جای تو. به جای تک تک ما.

حالا همین جا اعلام می کنم و از همه دوستان وبلاگ نویس می خواهم تا اعلام کنند و به این جمع بپیوندند: ما همه عباس کارگر جاویدیم.